Τράπεζα Κύπρου & Εφημερίδα Πολίτης

Η Λεμεσός, η πόλη στην οποία υφίστανται οι μεγάλες οινοβιομηχανίες του τόπου και της οποίας η επαρχία είναι κατά κύριο λόγο αμπελουργική και οινοπαραγωγική, διοργανώνει την ετήσια Γιορτή του Κρασιού για να τιμήσει αλλά και να προβάλει το προϊόν της.

Η Γιορτή του Κρασιού που κατά κάποιο τρόπο αναβιώνει παμπάλαιες βακχικές τελετές, οργανώθηκε για πρώτη φορά το 1961 και στη συνέχεια καθιερώθηκε σαν μια ετήσια και καθολική εκδήλωση πανηγυρικής χαράς. Δεν μπορεί να θεωρηθεί σαν γιορτή της Λεμεσού αλλά παγκύπρια, αφού μετέχουν σ' αυτήν επισκέπτες από όλη την Κύπρο. Επίσης αυξάνεται συνεχώς και ο αριθμός των ξένων τουριστών και επισκεπτών, ενώ καλούνται κάθε χρόνο και αρκετοί οινέμποροι από διάφορες χώρες.

Στη Γιορτή παρουσιάζονται καλλιτεχνικά προγράμματα που σχετίζονται φυσικά με το κρασί, αλλά μετέχουν σ' αυτήν και όλοι οι επισκέπτες που τρώνε, πίνουν, τραγουδούν και χορεύουν. Με περίπτερα μετέχουν στη Γιορτή οι οινοβιομηχανίες του τόπου, καθώς και οι κρατικές υπηρεσίες που σχετίζονται με το προϊόν. Άφθονο κρασί προσφέρεται δωρεάν στους επισκέπτες. Πωλούνται επίσης παραδοσιακά κυπριακά εδέσματα.

Η Γιορτή του Κρασιού διοργανώνεται στον δημοτικό κήπο της Λεμεσού κάθε Σεπτέμβριο. Ο Σεπτέμβριος είναι ο κατ' εξοχήν μήνας του κρασιού στην Κύπρο, οπότε γίνεται ο τρύγος και αρχίζουν οι διαδικασίες παραγωγής του προϊόντος. Σύμβολο της Γιορτής είναι ένας γιγάντιος βρακάς  που κρατά στο ένα του χέρι τσαμπί σταφυλιού και στο άλλο υψωμένο ένα βλασσιν (φλασκί) προσφέροντας κυπριακό κρασί. Πατά πάνω σε τεράστια κρασοβάρελα μπροστά από τα οποία είναι γραμμένο το σύνθημα: Πίννε κρασίν νάσ'ιης ζωήν.

Τα κρασοβάρελα, κατασκευασμένα από ειδικό ξύλο, χρησιμοποιούνται για την αποθήκευση κρασιών. Παρόμοια βαρέλια χρησιμοποιούνται για την αποθήκευση και παλαίωση και άλλων οινικών προϊόντων. Στη Λεμεσό λειτουργούσε, κατά τις πρώτες δεκαετίες του 20ού αιώνα, μεγάλο βαρελοποιείο για τις ανάγκες της οινοβιομηχανίας.

Η πρώτη διοργάνωση 

Για πολλά χρόνια η διοργάνωση της Γιορτής του Κρασιού αποτελούσε θέμα μεγάλων συζητήσεων και προβληματισμού εκ μέρους των οινοβιομηχανιών, των τοπικών οργανώσεων και άλλων ενδιαφερομένων μερών.  Η υπόθεση θεωρήθηκε πολύ ριψοκίνδυνη, όχι μόνο λόγω του οικονομικού βάρους που θα συνεπάγετο, αλλά και λόγω της αβεβαιότητας για την επιτυχία της γι’ αυτό και αναβαλλόταν από χρόνο σε χρόνο.

Τέλος ο Κλεάνθης Χριστοφόρου, Πρόεδρος του Συνδέσμου Ανάπτυξης της πόλης της Λεμεσού το 1961 έθεσε μπροστά στο Συμβούλιο του Συνδέσμου τα σχέδια του για τη Γιορτή του Κρασιού.  Κατάφερε να διώξει κάθε σκεπτικισμό και δισταγμό από τους συναδέλφους του.

Τα μέλη του Συμβουλίου του Συνδέσμου και της Ομοσπονδίας Εργοδοτών και Βιομηχάνων, δύο στενά συνεργαζόμενα Σώματα, ένωσαν τις δυνάμεις τους για να προγραμματίσουν αυτό το δύσκολο έργο.  ΄Επρεπε να δημιουργήσουν ένα πρωτότυπο θέαμα με τα τοπικά χρώματα, δεδομένου ότι αυτό το γεγονός ήταν το πρώτο του είδους του και δεν υπήρχαν προηγούμενα παραδείγματα για να ακολουθηθούν.

Η γιορτή άνοιξε στις 7 Οκτωβρίου και διήρκεσε μέχρι τις 15 του ίδιου μήνα. Οι τοπικές οινοβιομηχανίες ΕΤΚΟ, ΚΕΟ, ΣΟΔΑΠ και ΛΟΕΛ συμπαραστάθηκαν όλες και πρόσφεραν τα κρασιά τους εντελώς δωρεάν, είδαν με μεγάλο ενθουσιασμό την ιδέα της Γιορτής.  Η κάθε μία έστησε το δικό της περίπτερο για την έκθεση και τη δοκιμή των κρασιών της.  Το Υπουργείο Εμπορίου και βιομηχανίας πρόσφερε την αρωγή του και ενέκρινε χρηματική βοήθεια για την κάλυψη μέρους των εξόδων.

Ο Δήμος Λεμεσού επέτρεψε να χρησιμοποιηθεί ο Δημόσιος Κήπος δωρεάν και κατάργησε το δημοτικό φόρο πάνω στις εισπράξεις.  Ντόπιοι ερασιτέχνες ηθοποιοί, καλλιτέχνες, μουσικοί, καθώς και μουσικοχορευτικά συγκροτήματα απ’ όλη την Κύπρο, πρόσφεραν το ταλέντο τους.  Μέσα σε λίγες μέρες η σκηνή είχε στηθεί:  ένα υπαίθριο θέατρο απεικονίζοντας ένα κυπριακό χωριό με το καφενείο, την ταβέρνα του, τοπικές αναπαραστάσεις και διακοσμήσεις και οι δοκιμές άρχισαν.

Η πλέον εντυπωσιακή διακόσμηση ήταν ο γιγαντιαίος Κύπριος βρακάς που είχε ύψος 7 περίπου μέτρα και απεικόνιζε έναν αμπελουργό με παραδοσιακή τοπική ενδυμασία.  Η διακόσμηση αυτή τοποθετήθηκε στο εσωτερικό απέναντι από την κύρια είσοδο του Δημοσίου Κήπου.

Η μορφή αυτή, η οποία φιλοτεχνήθηκε από το Γιώργο Μαυρογένη, καθιερώθηκε σαν το έμβλημα της Γιορτής του Κρασιού το 1962 και παραμένει μέχρι και σήμερα.  Κάτω από τη μορφή του βρακά διαβάζουμε το ρητό «ΠΙΝΝΕ ΚΡΑΣΙΝ ΝΑΣΙΗΣ ΖΩΗΝ» που ήταν έμπνευση του Μιχάλη Πιτσιλλίδη.

Η Γιορτή δεν πραγματοποιήθηκε τα έτη 1964, 1974, 1975, 1976 και 1977 λόγω των πολιτικών αναταραχών στην Κύπρο, όπως ήταν οι Διακοινοτικές Ταραχές και η Εισβολή του 1974..

Η Γιορτή του Κρασιού πραγματοποιήθηκε ξανά το 1978 και διοργανώθηκε από το Δήμο Λεμεσού, ο οποίος πήρε την ευθύνη από το Εμπορικό και Βιομηχανικό Επιμελητήριο Λεμεσού που αναλάμβανε τη διοργάνωση της από το 1966 μέχρι το 1974. Από το 1961 μέχρι το 1965 η διοργάνωση της ήταν ευθύνη του Συνδέσμου Ανάπτυξης της πόλης της Λεμεσού.

Πηγή

Μεγάλη Κυπριακή Εγκυκλοπαίδεια