Η τοποθεσία στην οποία το κάστρο είχε κτιστεί, είναι ιδιαίτερα εντυπωσιακή. Οι απόκρημνοι, σχεδόν κάθετοι, βράχοι δίνουν στο όλο τοπίο μια ξεχωριστή μεγαλοπρέπεια που λέγεται ότι ενέπνευσε μεταξύ άλλων και τον Γουώλτ Ντίσνεϋ για τη δημιουργία του κάστρου της κακής μάγισσας των ταινιών του. Η πεποίθηση και ο θρύλος ότι εκεί κατοικούσαν κακά πνεύματα, ήταν πολύ παλαιά και ήδη αναφέρεται από τον άγιο Ιερώνυμο (4ος/ 5ος μ.Χ. αιώνας) στον Βίο του αγίου Ιλαρίωνος του Μεγάλου. Τον θρύλο επαναλαμβάνει ο αρχιμανδρίτης Κυπριανός ( Ιστορία Χρονολογική.... 1788, σ. 50), γράφοντας: Καστέλλιον τοῦ Θεοῦ τοῦ Ἔρωτος. Εἶναι εἰς τήν κορυφήν τοῦ ὄρους τῆς Τραμουντάνας [άλλη ονομασία της κορφής του Αγίου Ιλαρίωνος] κατά τήν Κυρηνίαν, ὑψηλόν, καί δύσκολον εἰς τό νά ἀνέβη τινάς εἰς αὐτό... λέγουσι πῶς οἱ διάβολοι ἐκατοίκουν εἰς αὐτό...
Η ονομασία Θεός του Έρωτος εδόθη στο κάστρο επειδή, κατά την παράδοση και σύμφωνα προς τα γραφόμενα του αγίου Ιερωνύμου, πριν ασκητεύσει εκεί ο άγιος Ιλαρίων, η τοποθεσία ήταν ειδωλολατρική και στην κορφή υπήρχε κατά την Αρχαιότητα ειδωλολατρικός ναός, πιθανώς αφιερωμένος στην Αφροδίτη.
Η θέα από το ψηλότερο σημείο του κάστρου (από τα λεγόμενα παράθυρα της Ρήγαινας) είναι εξαιρετική και πανοραμική.
Στο κυπριακό γλωσσικό ιδίωμα τόσο το κάστρο όσο και η ίδια η περιοχή του, λέγονται ’ης Λαρκός (τοπική ονομασία του Αγίου Ιλαρίωνος).
Η προσέγγιση του μεσαιωνικού αυτού μνημείου γίνεται με ασφαλτόστρωτο δρόμο, που ενώνεται με τον δρόμο Λευκωσίας - Κερύνειας.