Θέατρο
Ίδρυση του ΘΟΚ
Αμέσως μετά την ανακήρυξη της Κύπρου σε ανεξάρτητο κράτος (1960), ιδρύεται το Νέο Θέατρο κι ακολουθεί λίγο αργότερα η ίδρυση του ΟΘΑΚ (Οργανισμός Θεατρικής Αναπτύξεως Κύπρου) στον οποίο κι εντάσσονται οι δυνάμεις του Κυπριακού Θεάτρου. Ο ΟΘΑΚ, που επιχορηγείται από τον πρόεδρο Μακάριο, παρουσιάζει σοβαρή επαγγελματική δουλειά αλλά τελειώνει με επιθεωρήσεις κατά την ταραγμένη περίοδο του 1964 - 65. Παράλληλα, εκδηλώνονται και μερικές προσπάθειες είτε από νέους ταλαντούχους ηθοποιούς (Θέατρο Τέχνης, που για σύντομο διάστημα λειτουργεί και δραματική σχολή), είτε από ερασιτέχνες.
Πρέπει να σημειωθεί ότι καθ' όλο αυτό το διάστημα, οι περισσότερες θεατρικές εκφράσεις συγκεντρώνονται στην πρωτεύουσα Λευκωσία. Στις άλλες πόλεις, και ιδίως στη Λεμεσό, γίνονται μερικές προσπάθειες για ίδρυση θιάσων, χωρίς όμως επιτυχία. Οι λοιπές πόλεις της Κύπρου, και μερικά μεγάλα χωριά, τρέφονται θεατρικά μόνο από τις περιοδείες των διαφόρων θιάσων, ενώ η ύπαιθρος παραμελείται.
Ίδρυση του ΘΟΚ: Μετά τη διάλυση του ΟΘΑΚ, εξαιτίας οικονομικών, βασικά, δυσκολιών, λειτουργούν κυρίως επιθεωρησιακοί θίασοι. Ταυτόχρονα, αρχίζει να τίθεται επιτακτικά προς το κράτος το αίτημα των πνευματικών παραγόντων του τόπου για δημιουργία κρατικού θεατρικού φορέα που να έχει ως αποστολή του τη θεατρική ανέλιξη. Οι πιέσεις θα βρουν τελικά ανταπόκριση το 1971, οπότε ιδρύεται ο Θεατρικός Οργανισμός Κύπρου. Στο μεσοδιάστημα, και συγκεκριμένα μεταξύ 1969 και 1971, λειτούργησε το Θέατρο ΡΙΚ, ιδρυμένο από το Ραδιοφωνικό Ίδρυμα Κύπρου, που ανέβασε έργα του κλασικού διεθνούς δραματολογίου τα οποία μετέφερε και στην τηλεόραση με μεγάλη επιτυχία.
Βλέπε βίντεο: Ψηφιακός Ηρόδοτος- Αρχείο ΡΙΚ
Σήμερα, εκτός από το Θεατρικό Οργανισμό Κύπρου (ΘΟΚ) υπάρχουν στη Λευκωσία και άλλα θεατρικά επαγγελματικά συγκροτήματα. Επαγγελματικοί, αλλά και ερασιτεχνικοί θίασοι λειτουργούν και στις άλλες πόλεις.
Στη Λευκωσία, εκτός από το ΘΟΚ, που λειτούργησε και δεύτερη αλλά και παιδική σκηνή, υπήρξαν και άλλα θεατρικά σχήματα: Ο Βλαδίμηρος Καυκαρίδης επανίδρυσε το «Νέο Θέατρο» που μετά το θάνατό του μετασχηματίστηκε σε «Σατιρικό Θέατρο» (το οποίο ανέβασε και παιδικά έργα αλλά λειτουργεί και δραματική σχολή), ο Αντρέας Χριστοδουλίδης ίδρυσε το «Θέατρο ‘Ενα» , ενώ κατά καιρούς λειτούργησαν και άλλοι θίασοι, όπως το «Πειραματικό Θέατρο», η «Νέα Θεατρική Ομάδα» του Φώτου Φωτιάδη. Ακόμη, παλαιότερα τις δεκαετίες του 1960 – 1970, γνώρισαν ακμή οι επιθεωρησιακοί θίασοι του Δημήτρη Παπαδημήτρη και της Δώρας Κακουράτου. Λειτουργεί επίσης η «Παιδική Σκηνή» του Δώρου Κυριακίδη, ενώ για ένα διάστημα και η Εταιρεία Θεατρικών Συγγραφέων Κύπρου παρουσίαζε από σκηνής το ετήσιο θερινό «Θεατρικό Πανόραμα», με μονόπρακτα έργα των μελών της.
Στη Λεμεσό τους κατά καιρούς ερασιτεχνικούς θιάσους (που παρουσίαζαν και έργα στο πλαίσιο γιορτασμών όπως η Γιορτή του Κρασιού), αντικατέστησε το επαγγελματικό σχήμα της ΕΘΑΛ (Εταιρεία Θεατρικής Ανάπτυξης Λεμεσού). Άλλο θεατρικό επαγγελματικό σχήμα λειτούργησε στη Λάρνακα. Υπάρχουν επίσης, στις πόλεις αλλά και σε αρκετά χωριά, διάφοροι ερασιτεχνικοί όμιλοι. Μάλιστα ο ΘΟΚ διοργανώνει και ετήσιο διαγωνισμό ερασιτεχνικού θεάτρου. Περιστασιακά, λειτούργησαν και λειτουργούν και σχολικά θεατρικά σχήματα, με σημαντικότερο τον θεατρικό όμιλο του Πανεπιστημίου Κύπρου, καθώς και το Θεατρικό Εργαστήρι του Πανεπιστημίου Κύπρου (ΘΕ.ΠΑ.Κ)