Τράπεζα Κύπρου & Εφημερίδα Πολίτης

Η Αμμόχωστος προσφέρει βασικά τον ήλιο και τη θάλασσα, αυτά δηλαδή που η μάζα των περιηγητών αναζητεί. Ως χερσόνησος, η επαρχία προσφέρει ένα σημαντικό μήκος ακτών από την παραλία κοντά στα ανατολικά διοικητικά όρια της Καλογραίας (σύνορα Κερύνειας - Αμμοχώστου), μέχρι τον Απόστολο Ανδρέα, κι απ' εκεί μέχρι τις εκβολές του ποταμού του Λιοπετρίου, που αποτελεί το διοικητικό σύνορο μεταξύ Αμμοχώστου και Λάρνακας.

Εκτός από τις ψηλές θερμοκρασίες, την παρατεταμένη ηλιοφάνεια και τα όμορφα ακρογιάλια, η επαρχία κι η πόλη διαθέτουν αρχαιολογικούς χώρους και μνημεία, μια σχετικά ήσυχη γεωργική ενδοχώρα, κι ένα αρκετά ικανοποιητικό συγκοινωνιακό δίκτυο (πριν από την εισβολή το διεθνές αεροδρόμιο Λευκωσίας, και μετά το διεθνές αεροδρόμιο της Λάρνακας, δεν απέχουν πολύ από το νοτιοανατολικό τμήμα της Αμμοχώστου). Ο τουρισμός στην Αμμόχωστο ανήκει στο είδος της «παραθαλάσσιας τοποθεσίας». Είναι ο τύπος της τουριστικής τοποθεσίας που κυριαρχεί σήμερα στη Μεσόγειο. Οι παραθαλάσσιες τοποθεσίες προσφέρονται κατά κανόνα για τουρισμό διακοπών και στηρίζονται σε φυσικοκλιματολογικά στοιχεία που συνοψίζονται στα τρία "s" (sea - θάλασσα, sun - ήλιος, sand - αμμουδιά). Από νωρίς η Αμμόχωστος ταξινομήθηκε ανάμεσα στις σημαντικότερες τουριστικές τοποθεσίες του μεσογειακού χώρου, όπως είναι η Κάστα Μπράβα και η Κόστα ντελ Σολ στην Ισπανία, οι παραλίες της Αδριατικής στην Ιταλία, οι δαλματικές ακτές της πρώην Γιουγκοσλαβίας, οι ακτές γύρω από τη Βάρνα στη Βουλγαρία, οι παραλίες της Κωνστάντζας στη Ρουμανία, και οι ακτές του Σαρωνικού, της Αττικής καθώς και οι δυτικές ακτές της Ρόδου στην Ελλάδα. Η επαρχία Αμμοχώστου τόσο πριν από την εισβολή (κυρίως στην πόλη της Αμμοχώστου) όσο και μετά (στο ελεύθερο τμήμα της) δεχόταν και δέχεται:(α) ξένους περιηγητές, (β) Κυπρίους μονίμους κατοίκους του εξωτερικού, και (γ) μονίμους κατοίκους της Κύπρου που κάνουν εσωτερικό τουρισμό.

Κατά το 1973, ένα χρόνο πριν από την εισβολή, λειτουργούσαν στην επαρχία 33 ξενοδοχεία από σύνολο 105, δηλαδή το 31,4% των ξενοδοχείων της Κύπρου. Οι ξενοδοχειακές κλίνες ανέρχονταν σε 4.859 από σύνολο 10.796, δηλαδή το 45%. Ταυτόχρονα στην Αμμόχωστο λειτουργούσαν 11 μονάδες «ξενοδοχείων άνευ αστέρος» και «ξενώνων» με σύνολο 214 κλινών. Κατά την 31.12.1973, σύμφωνα με την ετήσια έκθεση του Κ.Ο.Τ. για το 1973, βρίσκονταν υπό ανέγερση 17 ξενοδοχεία με συνολικό αριθμό κλινών 3.242. Οι διανυκτερεύσεις σε ξενοδοχεία 1-5 αστέρων στην πόλη της Αμμοχώστου ανέρχονταν το 1973 σε 713.455 από σύνολο για την Κύπρο 1.334.490 (53,5%). Εκτός από τις σημαντικές ξενοδοχειακές μονάδες στην πόλη της Αμμοχώστου, ο Δαυλός, το Ριζοκάρπασο και η Γιαλούσα, από τις κατεχόμενες σήμερα περιοχές, διέθεταν «ξενοδοχεία άνευ αστέρων» ή «ξενώνες». Μετά την τουρκική εισβολή η τουριστική ανάπτυξη της επαρχίας περιορίστηκε στις περιοχές Αγίας Νάπας και Παραλιμνίου.

Οι περιοχές Παραλιμνίου και Αγίας Νάπας γνώρισαν τα τελευταία χρόνια αλματώδη τουριστική ανάπτυξη, η οποία συνοδεύτηκε με κατακόρυφη αύξηση του αριθμού και της δυναμικότητας των τουριστικών καταλυμάτων.