Αλεξίπτωτο
Είδος πλωτής άγκυρας που δεν είναι τίποτε άλλο από ένα κοινό αλεξίπτωτο. Στην Ελλάδα είναι γνωστό με το ίδιο όνομα. Χρησιμοποιείται από Ιταλούς κυρίως και Ελλαδίτες ψαράδες που ψαρεύουν τους ξιφίες στα ανοιχτά των θαλασσών μας. Όταν ασχολήθηκαν και οι Κύπριοι ψαράδες με το ψάρεμα αυτό, άρχισαν να το χρησιμοποιούν πιο συχνά. Για τον σκοπό αυτό αγοράζουν συνήθως μεταχειρισμένα αλεξίπτωτα σε καλή κατάσταση με 24 ή 36 σχοινιά, τα οποία καταλήγουν όλα μαζί σε ένα κόμβο. Σε αυτό τον κόμβο, δένουν ένα σχοινί μήκους 20-25 οργιών περίπου που είναι ενωμένο με την βάρκα. Ένα δεύτερο σχοινί επίσης ενωμένο με την βάρκα, πιο μακρύ από το πρώτο, είναι δεμένο στην άλλη άκρη, στο κέντρο της πάνω πλευράς του αλεξιπτώτου όπου βρίσκεται μια μικρή τρύπα. Το είδος αυτής της άγκυρας είναι για χρήση σε μέρη όπου δεν μπορεί να φθάσει η συνηθισμένη άγκυρα, δηλαδή, στο πέλαγος, σε μεγάλα βάθη. Έτσι όταν θέλουν να ακινητοποιήσουν την βάρκα στο πέλαγος, ρίχνουν το αλεξίπτωτο στη θάλασσα. Στην συνέχεια κινούν την βάρκα προς τα πίσω, και μπαίνει νερό στη «σακούλα» του αλεξιπτώτου, με αποτέλεσμα να βυθιστεί μέσα στο νερό και να φαίνεται σαν μια ομπρέλα που το μπαστούνι της βλέπει προς τα πάνω. Φροντίζουν πάντοτε να το ρίχνουν πρίμα του αέρα για να μην έρχεται κάτω από την βάρκα. Με τον τρόπο αυτό η βάρκα ακινητοποιείται στο πέλαγος. Όταν θέλουν να το τραβήξουν πάνω στην βάρκα, χαλαρώνουν λίγο το πρώτο σχοινί, και στην συνέχεια τραβούν το αλεξίπτωτο από το δεύτερο σχοινί, ώστε να αναποδογυριστεί και να είναι εύκολο το τράβηγμά του προς τα πάνω.