Βυζαντινός δούκας της Κύπρου κατά το 1161, που αντιμετώπισε επιδρομές και λεηλασίες. Όταν ο αυτοκράτορας του Βυζαντίου Μανουήλ Κομνηνός, κατά τον Ιούλιο του 1161, αντί να νυμφευθεί τη Μελισσέντα, αδελφή του Ραϋμόνδου Γ' της Αντιοχείας, κόμητα της Τριπόλεως, άλλαξε γνώμη και νυμφεύθηκε τη Μαρία, κόρη της Κωνσταντίας, πριγκίπισσας της Αντιοχείας, προκάλεσε την βίαιη αντίδραση του Ραϋμόνδου. Ο τελευταίος, ακολουθώντας το πρόσφατο παράδειγμα του Ρενώ ντε Σιατιγιόν, εκδικήθηκε τον Μανουήλ λεηλατώντας την Κύπρο, με τον στόλο που είχε ετοιμάσει για να μεταφέρει την αδελφή του νύμφη στην Κωνσταντινούπολη. Τον στόλο αυτό έθεσε στη διάθεση φίλων του πειρατών, με την εντολή να λεηλατήσουν σκληρά και χωρίς διάκριση όλες τις χώρες του βυζαντινού αυτοκράτορα που μπορούσαν να φθάσουν, καίγοντας και σφάζοντας αδιακρίτως γένους, τάξης και θρησκείας. Η εντολή εκτελέστηκε προπάντων στην Κύπρο, επί κυβερνητείας του Αλεξίου Δούκα.