Αγγειοπλαστική

Αγγεία Μέσης Εποχής του Χαλκού: 1900 -1650 π.Χ.

Image

Στη Μέση Εποχή του Χαλκού, οι τύποι και τα σχήματα των αγγείων εμπλουτίζονται κι αναπτύσσεται μια νέα πολυσύνθετη αγγειοπλαστική με εκλεπτυσμένα και αρμονικά χαρακτηριστικά. Αρχικά, συνεχίζονται για μια μικρή περίοδο μερικά από τα ερυθροστιλβωτά αγγεία της Πρώιμης Εποχής του Χαλκού, αλλ' αργότερα φθίνουν και αποσύρονται κι αυτά και αντικαθιστούνται από τα λευκά γραπτά και μελανά ερυθροβαφή. Αρκετά από τα παλιά σχήματα των αγγείων αποτελούν τα βασικά πρότυπα για τη δημιουργία νέων φανταστικών σχημάτων, από τα οποία ξεχωρίζουν οι προχοΐσκες, τα αβαθή, ημισφαιρικά κύπελλα, οι πυξίδες, τα μικροσκοπικά αγγεία με ανθρωπόμορφους λαιμούς και κεφαλές, τα ζωόμορφα και τα πτηνόμορφα και τα μικρά σκυφοειδή αγγεία. Η εγχάρακτη διακόσμηση αντικαθίσταται από τη γραπτή ή ζωγραφιστή και ολόκληρη η επιφάνεια του αγγείου καλύπτεται με κόκκινα ή μαύρα, αφηρημένα, γεωμετρικά μοτίβα ή με μελανό χρώμα, στολισμένο με κόκκινες, απλές και σύνθετες γραμμές. Τα αρχικά διακοσμητικά μοτίβα των αγγείων είναι παρμένα από τα πρότυπα των χαλκολιθικών λευκών ερυθροβαφών αγγείων, αλλ' αργότερα αποκτούν σημαντική πρωτοτυπία και κάποτε αντανακλούν κάποια επίδραση από τη Συρία και την Παλαιστίνη.

 

Δίχρωμα αγγεία, αγγεία με μελανό επίχρισμα, αγγεία με ερυθρό επίχρισμα, αγγεία με ερυθρό στιλπνό επίχρισμα και αβαφή αγγεία κάνουν την εμφάνισή τους στο τέλος της εποχής.

 

Η αγγειοπλαστική της Μέσης Εποχής του Χαλκού είναι διάχυτη σ' ολόκληρη την Κύπρο, αλλά τα περισσότερα αγγεία προέρχονται από τάφους, που πλεονάζουν στις νοτιοανατολικές και κεντρικές περιοχές του νησιού και από τους συνοικισμούς, που σκάφτηκαν συστηματικά σε μικρή κλίμακα στη «Φανερωμένη» της Επισκοπής Λεμεσού, στις «Μούττες» της Αλάμπρας Λευκωσίας και στην Καλοψίδα Αμμοχώστου.