Τράπεζα Κύπρου & Εφημερίδα Πολίτης

Παρόλο που η μεγαλύτερη τουριστική κίνηση παρατηρείται στις παραθαλάσσιες τουριστικές περιοχές της Κύπρου, εντούτοις τόσο η πόλη της Λευκωσίας όσο και τα ορεινά θέρετρα της επαρχίας άρχισαν να αναπτύσσονται τουριστικά, σε σχετικά ικανοποιητικό βαθμό, ιδιαίτερα μετά το 1974.

Το 1985 λειτουργούσαν στην πόλη της Λευκωσίας 18 ξενοδοχεία ενός ως πέντε αστέρων από το σύνολο των 129 της ελεύθερης Κύπρου, δηλαδή ποσοστό 13,9%. Οι ξενοδοχειακές κλίνες ανέρχονταν σε 1.986 από το σύνολο των 18.197 της Κύπρου, δηλαδή το 10,9%. Ταυτόχρονα λειτουργούσαν 8 μονάδες «ξενοδοχείων χωρίς αστέρα» και «ξενώνων» με 211 κλίνες. Εξάλλου στην πόλη της Λευκωσίας υπήρχε μια επιχείρηση οργανωμένων διαμερισμάτων δυναμικότητας 85 κλινών, ενώ μια καινούργια βρισκόταν υπό ανέγερση με 95 κλίνες.

Οι διανυκτερεύσεις σε ξενοδοχεία της πόλης της Λευκωσίας 1-5 αστέρων ανέρχονταν το 1985 σε 198.771 από το σύνολο για την ελεύθερη Κύπρο 3.209.761, αντιπροσώπευαν δηλαδή ποσοστό 6,2%. Επίσης οι διανυκτερεύσεις σε οργανωμένα διαμερίσματα ανέρχονταν σε 12.266.

Στα ακρογιάλια της περιοχής Τηλλυρίας υπάρχουν μερικές αξιόλογες αμμουδιές, οι κυριότερες από τις οποίες είναι οι ακόλουθες: Παχύαμμος, Ρότσος των Σκαφών, Κόκκινα, Σταυρωμένη, Άγιος Θεόδωρος, 48.1/2 Μίλι, Κενάκια του Πύργου, Πλάκα του Αρκοσυκαριού και Βουνί. Η τουρκική εισβολή του 1974 είχε σαν συνεπακόλουθο την κατάληψη μεγάλου τμήματος των ακτών της Τηλλυρίας αλλά και την αποκοπή του υπόλοιπου τμήματός της από τα μεγάλα αστικά κέντρα της Κύπρου, πράγμα που υπήρξε ανασταλτικός παράγοντας για την τουριστική αξιοποίηση της περιοχής. Οι αμμουδιές στις τοποθεσίες Κόκκινα, Κενάκια του Πύργου, Πλάκα του Αρκοσυκαριού και Βουνί βρίσκονται στο κατεχόμενο τμήμα του νησιού. Περιορισμένη τουριστική κίνηση παρατηρείται σήμερα στο χωριό Κάτω Πύργος, που διαθέτει μια μικρή ξενοδοχειακή μονάδα ενός αστέρος με 60 κλίνες.

Εκτός από την πόλη της Λευκωσίας και τον Κάτω Πύργο, τουριστική κίνηση, ιδιαίτερα κατά τους καλοκαιρινούς μήνες, παρατηρείται και στα ξενοδοχεία των ορεινών θέρετρων της επαρχίας. Τα κυριότερα από αυτά είναι εκείνα του Πεδουλά και της Κακοπετριάς και ακολουθούν τα ορεινά θέρετρα του Καλοπαναγιώτη, της Γαλάτας και του Κάμπου. Στον Πεδουλά λειτουργούσαν το 1987 τέσσερα ξενοδοχεία ενός ως τριών αστέρων συνολικής δυναμικότητας 209 κλινών καθώς και τέσσερα ξενοδοχεία «άνευ αστέρος», με 111 κλίνες. Στην Κακοπετριά υπήρχαν το 1987 τέσσερα ξενοδοχεία ενός ως τριών αστέρων συνολικής δυναμικότητας 265 κλινών καθώς και δύο ξενοδοχεία «άνευ αστέρος» με 96 κλίνες. Στον Καλοπαναγιώτη λειτουργούσαν πέντε ξενοδοχεία «άνευ αστέρος» συνολικής δυναμικότητας 96 κλινών, στη Γαλάτα ένα ξενοδοχείο ενός αστέρος με 60 κλίνες και στον Κάμπο ένα μικρό ξενοδοχείο με 10 κλίνες.