Αλεμάν Γκαρνιέρ
Στέλεχος του αυτοκρατορικού κόμματος του Φρειδερίκου Β' αυτοκράτορα της Γερμανίας, ηγέτη της Ε' Σταυροφορίας που θα ξέπλενε τα σκάνδαλα της Δ' (1204), αλλά που όπως εκφράστηκε από τον Φρειδερίκο ήταν καθαρά κατακτητική επιχείρηση και μάλιστα εις βάρος του λατινικού βασιλείου της Κύπρου. Η Σταυροφορία τέλειωσε με ήττα, οκταετή ειρήνη προς την Αίγυπτο και εκκένωση της Δαμιέττας τον Σεπτ. του 1221. Αλλά ο Φρειδερίκος Β' στράφηκε προς την Ιερουσαλήμ και την Κύπρο, όπου θεωρούσε υποτελή του τον ανήλικο βασιλιά Ερρίκο Α' και διεκδικούσε την αντιβασιλεία, διότι ο πάππος του Αμάλριχος είχε λάβει το στέμμα της Κύπρου από τον αυτοκράτορα Ερρίκο Στ'. Η διεκδίκησή του έγινε ισχυρότερη όταν ο Ερρίκος Α' στέφθηκε βασιλιάς στα 1225 σε ηλικία 8 ετών, με αντιβασιλέα πρώτα τον Φίλιππο ντ' Ιμπελέν (Ιβελίνο) ως τα 1227 οπότε πέθανε, κι έπειτα τον μεγάλο αδελφό του Ιωάννη τον Γέροντα Κυρτό της Βηρυτού αντί του φιλοαυτοκρατορικού Aimery Barlais. Ο τελευταίος επεδίωξε το αξίωμα κι έπειτα πήγε στην Τρίπολη να περιμένει τον Φρειδερίκο, στον οποίο συνέστησε επίμονα να καταλάβει την Κύπρο συντρίβοντας τον Ιβελίνο.
Η συνάντηση Ιβελίνου και Φρειδερίκου Β' στη Λεμεσό (28 Ιουλ. 1228 κ.ε.) εξελίχθηκε σε οξύτατο διαπληκτισμό λόγω της απαίτησης του αυτοκράτορα να του εκχωρήσει ο Ιβελίνος τη Βηρυτό και τα εισοδήματά της αντί βασιλείας της Κύπρου. Τελικά ο Φρειδερίκος κατευθύνθηκε προς τη Λευκωσία, όπου όλοι οι ευγενείς του νησιού ορκίστηκαν πίστη σε αυτόν και υποσχέθηκαν να τον υπηρετήσουν κατά τη Σταυροφορία, αλλά δεν δέχτηκαν να γίνουν υποτελείς προς αυτόν ως αντιβασιλέα της Κύπρου˙ για το αξίωμα αυτό θεωρούσαν ως μόνη νόμιμη κάτοχο τη βασίλισσα Αλίκη. Ο βασιλιάς, όμως, Ερρίκος Α' υποχρεώθηκε να γίνει προσωπικά υποτελής στον αυτοκράτορα, που αναχώρησε στις 2 Σεπτεμβρίου 1228 από τη Λευκωσία, κι από την Αμμόχωστο έφυγε στη Συρία. Έτσι το αυτοκρατορικό κόμμα και ιδιαίτερα ο Aimery Barlais πέτυχαν μεγάλο μέρος των στόχων τους στην Κύπρο, της οποίας η διοίκηση περιήλθε στα χέρια τους. Όρισαν καστελλάνους δικούς τους στα φρούρια και βαΐλους για τη συλλογή των φόρων κ.α. εισοδημάτων για να τα διαβιβάζουν στους αυτοκρατορικούς βαΐλους στη Συρία, τον βαλιάνο της Σιδώνος και τον Γκαρνιέ λ' Αλεμάν. Οι δυο τελευταίοι ορίστηκαν από τον Φρειδερίκο Β' βαΐλοι του στο βασίλειο της Ιερουσαλήμ, αν και ο αυτοκράτορας ήταν ήδη αφορισμένος από τον πάπα για τις πράξεις του. Φεύγοντας για την πατρίδα του ο Φρειδερίκος (1 Μαΐου 1229) ενοικίασε τα εισοδήματα της Κύπρου στον Aimery Barlais και στους τέσσερις συνεταίρους του για τρία χρόνια, έναντι 10.000 μάρκων ασημένιων. Οι πέντε βαΐλοι της Κύπρου ορκίστηκαν να μη επιτρέψουν ποτέ στον Ιβελίνο και το κόμμα του, που είχαν ήδη φύγει, να επιστρέψουν στην Κύπρο ή να εισπράξουν εισοδήματα από αυτήν. Προς υποστήριξή τους ο Φρειδερίκος άφησε Λομβαρδούς και Φλαμανδούς μισθοφόρους στη διάθεσή τους.
Η περαιτέρω διαμάχη στην Κύπρο μεταξύ λουζινιανικών και αυτοκρατορικών κράτησε αρκετό διάστημα, αλλά σ' αυτήν δεν αναφέρεται πια ο Γκαρνιέ λ' Αλεμάν. Τελευταία μνεία του είναι σ' έγγραφο του Δεκ. 1231 στη Ραβέννα, όπου υπογράφει ως μάρτυρας σ' έγγραφο εκχωρήσεως του Φρειδερίκου προς το Τευτονικό Τάγμα. Εκεί μπορεί να ήλθε σε αποστολή που έπεμψε στη Δύση ο Ριχάρδος Φιλαγκέρι, αρχιστράτηγος της γερμανικής αυτοκρατορίας στην Ανατολή, αυτοκρατορικός ληγάτος και βαΐλος Κύπρου και Συρίας από το φθινόπωρο του 1231 (μετά τη συνθηκολόγηση του αυτοκράτορα με τον πάπα τον Ιούλιο του 1230), αλλά μπορεί το όνομά του να ελήφθη από παλαιότερο έγγραφο που είχε γραφτεί στην Ανατολή (στην Άκρα κατά τον Απρίλιο του 1229). Δεν ξέρουμε αν ο Γκαρνιέ τήρησε έναντι του Φιλαγκέρι την ίδια αρνητική στάση του συναδέλφου βαΐλου της Ιερουσαλήμ, Βαλιάν της Σιδώνος, που τον κατηγόρησε ότι παραβίασε τους νόμους (=Ασσίζες) του βασιλείου με το να αφαιρεί τα φέουδα των υποτελών χωρίς άδεια της Αυλής και με το να καταλάβει τη Βηρυτό, εκτός του οχυρού φρουρίου της (προηγουμένως περνώντας από τη Λεμεσό είχε ζητήσει από το βασιλιά να διώξει τους Ιβελίνους από την Κύπρο, όπου είχαν επιστρέψει).
Άλλος ένας λ' Αλεμάν, ο Aymon, αναφέρεται ότι είχε φέουδο στην Άκρα. Ο Aymon βρισκόταν σε πλοίο που συνόδευε τον αυτοκρατορικό στόλο κατά τη διάβασή του από το ακρωτήρι Γάτας στη Λεμεσό υπό τον Ριχάρδο Φιλαγκέρι για διαπραγματεύσεις με τον Ερρίκο Α' (τέλη 1231).