Στην τοποθεσία Μούττες, που βρίσκεται σε απόσταση τριών περίπου χιλιομέτρων, πάνω στην πλαγιά χαμηλού λόφου στα βορειοανατολικά του χωριού Αλάμπρα, επισημάνθηκε από τον Κλάδο Αρχαιολογικής Επισκοπήσεως του Τμήματος Αρχαιοτήτων μικρός προϊστορικός συνοικισμός της Μέσης Εποχής του Χαλκού (1900-1650 π.Χ.). Η αμερικανική αρχαιολογική αποστολή του Πανεπιστημίου Cornell, υπό τη διεύθυνση John Coleman, έκαμε συστηματικές αρχαιολογικές έρευνες σε διάφορα σημεία του συνοικισμού, που κράτησαν από το 1976 μέχρι το 1982. Οι συστηματικές αυτές ανασκαφικές εργασίες έφεραν στο φως ένα μεγάλο σύμπλεγμα κατοικιών, που χωρίζονται σε τρία και τέσσερα δωμάτια με πολύ καλά διατηρημένους τοίχους, από αργούς λίθους, που το ύψος τους σε μερικές περιπτώσεις φθάνει τα δυο μέτρα. Οι πιο πολλές κατοικίες είναι συνεχόμενες με κοινούς τοίχους κι όλα τα δωμάτια, παρόλο που έχουν ομοιόμορφη ορθογώνια κάτοψη, παρουσιάζουν σημαντικές διαφορές στις λεπτομέρειές τους. Τα θεμέλια των κατοικιών έρχονται σε άμεση επαφή με το βράχο και τα δάπεδά τους, καμωμένα από λεπτό συμπαγές στρώμα χτυπητής γης, βρίσκονται λίγο πιο πάνω από αυτό. Σε μερικά δάπεδα βρέθηκαν κοιλότητες επιχρισμένες με ασβεστοκονίαμα, που πιθανότατα χρησίμευαν για την υποδοχή μεγάλων πήλινων αγγείων οικιακής χρήσης. Σύμφωνα με τα γενικά ανασκαφικά και στρωματογραφικά δεδομένα, ο προϊστορικός συνοικισμός στις Μούττες της Αλάμπρας, είχε μια πολύ σύντομη ζωή και εγκαταλείφθηκε αμέσως μετά την καταστροφή του, γύρω στο 1800 π.Χ.
Το νεκροταφείο του συνοικισμού εντοπίστηκε σε απόσταση 150 περίπου μέτρων, στη νότια πλευρά του λόφου, και σκάφτηκε σε πολύ μικρή κλίμακα. Παρόλο που συλήθηκε σχεδόν ολότελα στο παρελθόν, μερικοί από τους μονοθάλαμους λαξευτούς τάφους του, που ερευνήθηκαν προσωπικά, απέδωσαν εκλεκτά δείγματα χειροποίητων αγγείων με γραπτή μελανή διακόσμηση γεωμετρικών μοτίβων πάνω σε λευκή επιφάνεια, και άλλων παρόμοιων αγγείων με κόκκινη διακόσμηση πάνω σε μελανή επιφάνεια, καθώς και μερικούς τύπους ερυθροστιλβωτών αγγείων με απλή εγχάρακτη γραμμική διακόσμηση της μεταβατικής περιόδου από την Πρώιμη στη Μέση Εποχή του Χαλκού. Ανάμεσα στα άλλα ταφικά κτερίσματα και τα γενικά κινητά ευρήματα από τον ανασκαφέντα αρχαιολογικό χώρο, περιλαμβάνονται μερικά μικρά χάλκινα ξίφη και εγχειρίδια, πήλινα ειδώλια, από τα οποία ξεχωριστή θέση κατέχει ένα σανιδόσχημο, λίθινες αξίνες, πήλινοι δίσκοι και πήλινες κεφαλές αδραχτιών.