«Προσκυνητάριον Ιεροσολύμων»

Απόσπασμα από το Προσκυνητάριον του Αντωνίου Δαρκές

 

...Παρά άλλους τόπους που γροικώ και γύρισα και είδα,

εδώ ευρίσκει άνθρωπος καλλίτερην πατρίδα.

Και τούτο προβιάζοντα, πως ημπορεί να ποίση,

΄ς τον τόπον μας την σήμερον πάσα πτωχός να ζήση.

Αν εν και να 'χη θέλημα, ποτέ να μην στεντιάζη,

της ώρας παραγγέλλω του, αν θέλει να κοπιάζη.

Ευρίσκει έτοιμα παραυθύς, να ποίση ό,τι θέλει,

περιβολέα και δεντρά, χωράφια και αμπέλι.

Αν θέλει παχτουνάρικα, ίνα τα παχτώση,

κι άρδενη έχει διάφορον, έτζι του κάνει νώσι.

Αν ίσως και θέλει να βρίσκεται οκνήρης,

άτυχος, κλέπτης και χοντρός, μεγάλος ψεμματέρης,

παγαίνει και παραυθύς μισούν το οι γειτόνοι,

διώχνουν το από το χωριό και πιάνουν το οι πόνοι.

Τότε λαλεί από μέσα του, αν πάγω τι να χάσω,

ο τόπος τούτος δεν φελά και θέλω να περάσω.

Βγαίνει και πάγει με όρεξι, κάνει κανέναν μήνα,

μα δεν ηυρίσκει σαν εδώ, ψοφάγει από την πείνα.

Είδα πολλούς και αγροίκησα του τόπου και γυρίζαν,

και αναστενάζουνε πολλά, τον άνεμο εμακαρίζαν...