Τράπεζα Κύπρου & Εφημερίδα Πολίτης

Περίφημο όσο και ιδιότυπο καφενείο της Λεμεσού, που δεν υπάρχει πια. Άρχισε τη λειτουργία του το 1880 και για 70 περίπου χρόνια ήταν βασικό κέντρο ψυχαγωγίας πολλών γενεών Λεμεσιανών αλλά και άλλων, μια κι η φήμη του είχε απλωθεί πολύ πέρα από τα όρια της πόλης κι έφθανε μέχρι τη Λευκωσία, τη Λάρνακα, την Πάφο. Το καφενείο ήταν χτισμένο στο γραφικό μόλο της Λεμεσού (που κι αυτός δεν υπάρχει πια μετά τις επιχωματώσεις που έγιναν) και επεκτεινόταν με μεγάλη ξύλινη εξέδρα μέσα στη θάλασσα. Λειτούργησε άλλοτε σαν απλό καφενείο κι άλλοτε σαν «καφέ-σαντάν» με ορχήστρα και ωραίες ξένες χορεύτριες κι ακροβάτισσες, που πρόσφεραν εντυπωσιακό θέαμα σε μια εποχή κατά την οποία ήταν μεγάλο τόλμημα για τις γυναίκες να φανερώσουν έστω τον αστράγαλό τους. Για να απολαύσουν το θέαμα αυτό, πήγαιναν στο «Ακταίον» και πολλοί πελάτες από άλλες πόλεις, που ταξίδευαν με ποδήλατα ή με τα άλλα μέσα της εποχής. Στο «Ακταίον» δίνονταν επίσης δεξιώσεις κι οργανώνονταν χοροεσπερίδες.

Το «Ακταίον» προσέφερε κατά τα τελευταία χρόνια της ζωής του και διευκολύνσεις για λουομένους στη θάλασσα. Μία ξύλινη παράγκα ήταν τα αποδυτήρια, οι δε λουόμενοι πλήρωναν μηνιαία συνδρομή από 3 σελίνια ή 2 γρόσια για κάθε μπάνιο. Υπήρχε ωστόσο διαχωρισμός των φύλων με καθορισμένες ώρες θαλάσσιου μπάνιου, από τις 7 το πρωί μέχρι τις 10 για τις γυναίκες και κατά το υπόλοιπο της ημέρας για τους άντρες.

Κατά τις πρωινές και απογευματινές ώρες το «Ακταίον» λειτουργούσε ως απλό καφενείο ενώ τα βράδια μετατρεπόταν σε κέντρο ψυχαγωγίας.

Το «Ακταίον» κατεδαφίστηκε το 1953.