Τράπεζα Κύπρου & Εφημερίδα Πολίτης

ΤΟΥ ΝΗΣΙΟΥ ΜΟΥ
(απόσπασμα)

Με τέτοιον Ιούλη
και τέτοιον Αύγουστο στην πλάτη
δεν την πιάνει ύπνος
τη Λευκωσία.
Σκυφτή και ξυπόλυτη τις νύχτες
φορώντας τη φαρδιά πουκαμίσα της
περιδιαβάζει τις γειτονιές και τα στενά της.
Περνά τις αυλόπορτες κλεφτά
κι έπειτα στέκεται και κρυφοκοιτάζει
απ' τις χαραμάδες των παραθυριών
μετρώντας πίκρα την πίκρα
δάκρυ το δάκρυ
τις μάνες
που πρέπει να βάλουν στο τραπέζι
ένα πιάτο λιγότερο
ένα ποτήρι λιγότερο.
Ένα πιάτο...
Ένα ποτήρι...
Μια καρέκλα...
Μια καρέκλα λιγότερη δε γίνεται.
Οι καρέκλες μένουν εκεί
άδειες απ' τη ζέστα του κορμιού
που τις γέμιζε.
Μια θέση άδεια, Λευκωσία μου,
ένα παλιό σφύριγμα σε κάποιο σου προάστιο
ένα γνώριμο χαμόγελο της οδού Λήδρας
ένας πατέρας
ένας γιος
ένα παιδί της Λευκωσίας.

ΡΟΥΛΑ ΙΩΑΝΝΙΔΟΥ-ΣΤΑΥΡΟΥ