Χριστιανική αγάπη
Έθιμο με ιδιαίτερα σημαντική δυναμική στη διαμόρφωση των ανθρωπίνων σχέσεων των κατοίκων της Κύπρου παλαιότερων χρόνων, αφού καλλιεργούσε τη συναδέλφωσή τους. Το έθιμο έχει τις ρίζες του στις αρχαίες χριστιανικές αγάπες, όπως ονομάζονταν τα κοινά δείπνα των πρώτων Χριστιανών, τα οποία συμβόλιζαν την αγάπη και ενότητα που υπήρχε ανάμεσά τους. Σ' αυτά συμμετείχαν σχεδόν όλοι οι Χριστιανοί της εποχής, οι οποίοι, αφού συναθροίζονταν σε ορισμένο μέρος, έψαλλαν ύμνους προς τον Θεό και διάβαζαν περικοπές από την Παλαιά και Καινή Διαθήκη. Στη συνέχεια τελούσαν το μυστήριο της Θείας Ευχαριστίας και ακολούθως κάθονταν σε κοινό τραπέζι και γευμάτιζαν με τρόφιμα που προσφέρονταν από τους πλουσιότερους Χριστιανούς.
Το έθιμο της χριστιανικής αγάπης στα χωριά της Κύπρου γινόταν κατά την Κυριακή του Πάσχα. Σύμφωνα με αυτό, οι κάτοικοι που προσέρχονταν στην εκκλησία για τη λειτουργία της Ανάστασης έπαιρναν μαζί τους μεγάλα καλάθια, στα οποία τοποθετούσαν διάφορα φαγώσιμα, όπως φλαούνες, κόκκινα αυγά, χαλλούμια και ψωμιά. Στη συνέχεια κοινωνούσαν όλοι από το «κοινόν ποτήριον», πρώτα οι γεροντότεροι και ακολούθως οι έγγαμοι και οι άγαμοι. Με την ίδια σειρά ακολουθούσαν οι γυναίκες.
Στο τέλος ο ιερέας διάβαζε την ευχή των καλαθιών, ειδική ευχή με την οποία ευλογούσε το περιεχόμενό τους. Στη συνέχεια κάθονταν όλοι σε κοινό τραπέζι, που ετοιμαζόταν στην αυλή της εκκλησίας. Πριν από το φαγητό ο ιερέας που καθόταν σε προνομιούχα θέση, έψαλλε το «Χριστός Ανέστη» και ακολούθως οι ψάλτες με τους παρευρισκομένους συνέχιζαν με άλλα αναστάσιμα τροπάρια. Τη γιορταστική ατμόσφαιρα συμπλήρωναν διάφορα αγωνίσματα, όπως ή ανύψωση κάποιας βαριάς πέτρας (διτζ'ίμιν), στα οποία συμμετείχαν οι νέοι που επεδείκνυαν έτσι την παλικαριά και τη δύναμή τους.