Χίλμης Γεώργιος
«Αλβανός» στρατιωτικός του 16ου αιώνα, που το 1570-1571 πολέμησε στην Κύπρο κατά των Οθωμανών εισβολέων, ενταγμένος στο στράτευμα των Βενετών και φέροντας τότε τον βαθμό του λοχαγού.
Ο Γεώργιος Χίλμης ήταν, πριν ακόμη εκδηλωθεί η οθωμανική επίθεση, αρχηγός μικρής δύναμης «Αλβανών» ιππέων που υπηρετούσαν στην Κύπρο. Αυτοί οι «Αλβανοί» ήταν στην πραγματικότητα Έλληνες της Βορείου Ηπείρου που υπηρετούσαν στον στρατό των Βενετών. Στην Κύπρο ήταν περίπου 300, χωρισμένοι σε μικρές ομάδες, ευέλικτες και αεικίνητες, που έτρεχαν παντού στο νησί, όπου και όποτε χρειαζόταν.
Με την έναρξη του πολέμου, ο Γεώργιος Χίλμης πήρε μέρος στην υπεράσπιση της Λευκωσίας. Η πόλη αυτή, ύστερα από πολιορκία 45 περίπου ημερών, αλώθηκε από τους Τούρκους στις 9 Σεπτεμβρίου του 1570. Ο Χίλμης κατόρθωσε τότε να διαφύγει και να ανεβεί στα βουνά. Αργότερα κατέφυγε στην Αμμόχωστο, τη μοναδική πόλη που συνέχισε να αντιστέκεται, αφού διείσδυσε μέσα από τις γραμμές των εχθρών που την πολιορκούσαν. Στις 6 Οκτωβρίου του 1570 απαντάται ήδη στην Αμμόχωστο, όπου και αναλαμβάνει τη διοίκηση μικρής δύναμης ιππικού. Κατά τους επόμενους λίγους μήνες πήρε, μεταξύ άλλων, μέρος σε αιφνιδιαστικές εξόδους από τα τείχη της πόλης, μαζί με όλο το διαθέσιμο ιππικό που κατέφερε σημαντικά πλήγματα εναντίον των εχθρών.
Όταν όμως η πολιορκία έγινε στενότατη και δεν γίνονταν πλέον έξοδοι του ιππικού, ο Γεώργιος Χίλμης ανέλαβε υπηρεσία επί των τειχών της Αμμοχώστου. Συγκεκριμένα, υπήρξε ένας των επικεφαλής αξιωματικών που υπερασπίστηκαν, κατά τους τελευταίους μήνες της πολιορκίας, τον προμαχώνα (ημιπύργιο) Ανδρούτζι, στο νότιο τμήμα των οχυρώσεων της Αμμοχώστου, το τμήμα εκείνο που υπέστη τη μεγαλύτερη πίεση και δέχθηκε το κύριο βάρος των τουρκικών επιθέσεων. Πληγώθηκε εκεί, αλλά επιβίωσε.
Ωστόσο, με την πτώση της Αμμοχώστου, στις αρχές Αυγούστου του 1571, ο Γεώργιος Χίλμης συνελήφθη αιχμάλωτος των Τούρκων. Λίγο αργότερα, μαζί με άλλους αξιωματικούς, μεταφέρθηκε σιδηροδέσμιος στην Κωνσταντινούπολη. Και στις 20 Νοεμβρίου του 1571 ρίχτηκε στη λεγόμενη φυλακή του Ευξείνου Πόντου.
Στη φρικτή εκείνη φυλακή, όπου οι συνθήκες κράτησης ήταν εντελώς απάνθρωπες και ιδιαίτερα σκληρές, δεν είναι γνωστό εάν κατόρθωσε να επιβιώσει και να απελευθερωθεί αργότερα, ή εάν πέθανε μέσα εκεί.