Παλιός οικισμός της Κύπρου, που δεν υφίσταται σήμερα. Βρισκόταν στα αριστερά του παλαιού δρόμου Λάρνακας-Λευκωσίας (της περιόδου της Οθωμανικής κατοχής), μεταξύ των χωριών Αθηένου και Πυρόι, σύμφωνα προς μαρτυρία του αββά Τζιοβάννι Μαρίτι (1736-1806), που βρισκόταν στην Κύπρο μετά τα μέσα του 18ου αιώνα.
Ο Μαρίτι περιγράφοντας τη διαδρομή από τη Λάρνακα στη Λευκωσία, αναφέρει μεταξύ άλλων και τα εξής:
...Περνώντας την Αθηένου, βλέπεις στ’ αριστερά δύο χωριά. Το ένα είναι το Πετροφάνι, που είναι κατοικημένο και έχει καλλιέργειες, και το άλλο είναι το Παλιό Χανούτι [Palio-Canuti], τώρα ερειπωμένο...
Προκύπτει, συνεπώς, ότι το χωριό αυτό ήταν ήδη εγκαταλειμμένο και ερειπωμένο κατά τα μέσα του 18ου αιώνα.
Το χωριό Άγιος Γεώργιος, το οποίο ο Μαρίτι αναφέρει ότι υπήρχε στην ίδια περιοχή, βρίσκεται πράγματι σημειωμένο σε παλαιούς χάρτες (λ.χ. χάρτης του Abraham Ortelius, του 1573) ως S. Zorzi. Όμως το Χανούτι ή Παλιοχανούτι δεν σημειώνεται, ούτε και ο οικισμός Μαρκό, που επίσης μαρτυρείται από τον Μαρίτι στην ίδια περιοχή. Προφανώς το Χανούτι ή Παλιοχανούτι ήταν νεότερος οικισμός των άλλων (εάν κρίνουμε τουλάχιστον από την ονομασία του, που σημαίνει «σιδεράδικο», εργαστήριο του σιδερά, και που άρχισε να χρησιμοποιείται στην Κύπρο μετά την κατάκτησή της από τους Οθωμανούς το 1570-71). Εξάλλου, το Χανούτι δεν φαίνεται να υπήρξε ποτέ σημαντικός οικισμός. Κρίνοντας από την ονομασία του, θα ήταν μάλλον μικρός οικισμός που διέθετε σταθμό εξυπηρέτησης των διακινουμένων μεταξύ Λάρνακας και Λευκωσίας, και ιδίως σιδεράδικο για επιδιορθώσεις αμαξιών ή και πετάλωμα ζώων των διαφόρων καραβανιών.
Πηγή
Μεγάλη Κυπριακή Εγκυκλοπαίδεια