Ακέφαλοι
Οι αμετάπειστοι Μονοφυσίτες, οι οποίοι αποσπάστηκαν από την παράταξη του Πέτρου Μογγού, επισκόπου Αλεξανδρείας, μετά την έκδοση του Ενωτικού του αυτοκράτορα Ζήνωνος (482), που απέβλεπε στη συμφιλίωση Μονοφυσιτών και Ορθοδόξων, με παράκαμψη και απαγόρευση της συζήτησης για τις φύσεις του Χριστού. Οι Ακέφαλοι απετέλεσαν χωριστή ομάδα στην Αίγυπτο, και αργότερα το ίδιο έπραξαν και σ' άλλες επαρχίες του βυζαντινού κράτους, απορρίπτοντας το Ενωτικόν που είχαν υπογράψει ο Κωνσταντινουπόλεως Ακάκιος, ο Αλεξανδρείας Πέτρος ο Μογγός, ο Αντιοχείας Πέτρος ο Γναφεύς και ο Ιεροσολύμων Μαρτύριος. Αν και ο Ιουστινιανός ο Μέγας (527-565), είχε επιχειρήσει να ενώσει τους Ακεφάλους, καθώς και όλους τους Μονοφυσίτες, με την Ορθοδοξία, ωστόσο είναι ενδιαφέρον ότι κατά την αρχιεπισκοπεία του Αρκαδίου Β' Κωνσταντίας, ο αρχιεπίσκοπος αυτός έλαβε επιστολή κατά του Παύλου, του αρχηγού των Ακεφάλων από τον αυτοκράτορα Κωνσταντίνο Πωγωνάτο (668-685). Αυτό υποδηλώνει ότι τουλάχιστον στην Κωνσταντία και στην Κύπρο υπήρχαν τότε ακόμη Ακέφαλοι αιρετικοί Μονοφυσίτες, ίσως ευνοούμενοι από τους Άραβες εισβολείς (;), όπως κι άλλοι «αιρετικοί» επηρεαζόμενοι από ανατολικές θεωρίες, πράγμα που είχε ωθήσει τον Ηράκλειο στα 625-626 κ ε. να πείσει τον Αρκάδιο Α' Κωνσταντίας να βοηθήσει στη συμφιλίωση Ορθοδοξίας και Μονοφυσιτισμού, υποστηρίζοντας τον Μονοθελητισμό! Το περίεργο είναι πώς μπόρεσε η Εκκλησία της Κύπρου υπό τον αρχιεπίσκοπο Ανθέμιο να πείσει τον Ζήνωνα στα 488 να επικυρώσει το Αυτοκέφαλον της προσφέροντας του έστω το Ευαγγέλιο του Ματθαίου, εφόσον αυτό στρεφόταν κατά της Αντιοχείας που δέχθηκε το Ενωτικόν, ενώ στην Κύπρο πρέπει να υπήρχαν από τότε Ακέφαλοι, προς τους οποίους η σχέση του Ανθεμίου δεν είναι γνωστή.