Χριστοφόρου Γεώργιος
Ήρωας του ένοπλου απελευθερωτικού αγώνα του 1955-1959. Γεννήθηκε στο χωριό Έμπα της επαρχίας Πάφου το 1940 και σκοτώθηκε από τις αποικιοκρατικές δυνάμεις στις 20 Νοεμβρίου 1958 στο κρατητήριο της Πάφου μετά από φρικτά βασανιστήρια.
Ο Γεώργιος Χριστοφόρου αποφοίτησε από το δημοτικό σχολείο του χωριού του και στη συνέχεια φοίτησε για σύντομο διάστημα στο Ελληνικό Γυμνάσιο της Πάφου. Ωστόσο οικονομικοί και οικογενειακοί λόγοι τον ανάγκασαν να εγκαταλείψει σύντομα το Γυμνάσιο και να ριχτεί στη βιοπάλη, ακολουθώντας το επάγγελμα του ράπτη.
Σε ηλικία 17 μόλις χρόνων, το 1957, έγινε μέλος της ΕΟΚΑ κι ανέλαβε ως ομαδάρχης νέων της Οργάνωσης στο χωριό του Έμπα. Είχε επιδείξει αξιοθαύμαστο ζήλο και πρόσφερε ποικίλες υπηρεσίες, ιδίως στην απόκρυψη και φύλαξη οπλισμού και άλλου στρατιωτικού υλικού της Οργάνωσης, στη μεταφορά βομβών και οπλισμού, στη μεταφορά και ρίψη φυλλαδίων και γενικά στην παροχή βοήθειας σε αντάρτικες ομάδες.
Τον Νοέμβριο του 1958, κατά τη διάρκεια μεγάλης κλίμακας στρατιωτικών επιχειρήσεων και ερευνών στην πόλη της Πάφου και στα γύρω χωριά, οι Βρετανοί πήραν πληροφορίες για τη δραστηριότητα του Γεωργίου Χριστοφόρου, προφανώς από συλληφθέντα νέο της ομάδας του που δεν είχε αντέξει σε βασανιστήρια. Σύντομα ο Χριστοφόρου βρέθηκε και συνελήφθη. Μεταφέρθηκε στην Πάφο όπου και αρνήθηκε πεισματικά να αποκαλύψει ο,τιδήποτε. Βασανίστηκε τότε τόσο άγρια, ώστε πέθανε στα χέρια των βασανιστών του. Η θανατική ανάκριση των Βρετανών παραδέχεται στο πόρισμά της ότι ο Χριστοφόρου πέθανε «ἐνῶ διετέλει ὑπό νόμιμον κράτησιν», από πληγές που προξενήθηκαν είτε από πτώση είτε από άλλο λόγο για τον οποίο δεν υπήρχε μαρτυρία. Η αναγνώρισή του έγινε από τον πατέρα του στο Γενικό Νοσοκομείο Λευκωσίας. Η ταφή του έγινε στο χωριό του, όπου όμως επεβλήθη κατ' οίκον περιορισμός. Μόνο σε πέντε συγγενείς του επιτράπηκε να παρακολουθήσουν την κηδεία, αλλά δεν επιτράπηκε σε κανένα να δει τον νεκρό, που προφανώς έφερε πολλά τραύματα από τα βασανιστήρια.