Χατζηαντωνίου Σταύρος Κύπριος
Κύπριος αγωνιστής στην ελληνική επανάσταση του 1821. Καταγόταν από το χωριό Κυθρέα της επαρχίας Λευκωσίας, αλλ' ο χρόνος γέννησής του δεν είναι σαφής. Σε κάποια σχετικά έγγραφα, που διασώθηκαν στα ελληνικά αρχεία, αναφέρεται ότι είχε γεννηθεί στην Κυθραίαν Κύπρου στις 9 Δεκεμβρίου 1818. Είναι όμως αδύνατο να γεννήθηκε το 1818, αφού σώζεται και πιστοποιητικό που αναφέρει ότι είχε αγωνιστεί στην Ελλάδα από το 1822, άρα δεν ήταν δυνατό να είχε πράξει τούτο σε ηλικία 4 χρόνων. Μάλλον θα πρέπει να είχε γεννηθεί γύρω στα 1798 (9 Οκτωβρίου), όπως προκύπτει από άλλο έγγραφο στο οποίο όμως η χρονολογία είναι φθαρμένη. Εάν πράγματι είχε γεννηθεί το 1798, στην Ελλάδα θα πήγε σε ηλικία 23/24 χρόνων, ως εθελοντής.
Αναφέρεται ότι ασκούσε το επάγγελμα του κτίστη. Ήταν κοντού σχετικά αναστήματος (1,64 μ.), κι έφερε μαύρη γενειάδα. Σύμφωνα προς σωζόμενο πιστοποιητικό που υπέγραψαν οι οπλαρχηγοί Νικηταράς και Χατζή Χρήστος, ο Κύπριος Σταύρος Χατζηαντωνίου είχε υπηρετήσει υπό τις διαταγές τους κατά το μεγαλύτερο χρονικό διάστημα της ελληνικής επανάστασης και συγκεκριμένα από το 1822 μέχρι το 1828. Αναφέρεται ότι είχε πάρει μέρος στις μάχες στο Νεόκαστρο και στην Αθήνα κι ότι είχε επιδείξει εὐπείθειαν εἰς τούς ἀνωτέρους του καί γενναιότητα κατά τοῦ ἐχθροῦ.
Μετά το τέλος της επανάστασης παρέμεινε στην απελευθερωμένη Ελλάδα. Από τις 10 Φεβρουαρίου 1838 μέχρι τις 10 Φεβρουαρίου 1842 υπηρέτησε στον κανονικό ελληνικό βασιλικό στρατό ξηράς με τον βαθμό του αντιδεκανέα, κατ' ἐπάγγελμα. Έγινε, δηλαδή, επαγγελματίας στρατιώτης, αλλά ύστερα από υπηρεσία 4 χρόνων απεχώρησε κι εντάχθηκε στη δύναμη της χωροφυλακής. Ως χωροφύλακας, στην περιοχή Αττικής, υπηρέτησε από την 31.10.1842 μέχρι την 31.10.1847, δηλαδή συνολικά 5 χρόνια.
Στις 9 Φεβρουαρίου 1844 απονεμήθηκε στον Κύπριο αυτό αγωνιστή, κατόπιν εντολής του βασιλιά Όθωνος, το σιδηρούν παράσημο ανδρείας μαζί με τιμητικό δίπλωμα, αφού αναγνωρίστηκε η προσφορά του κατά τη διάρκεια της επανάστασης.
Ο Σταύρος Χατζηαντωνίου φαίνεται ότι είχε παραμείνει στην απελευθερωμένη Ελλάδα μέχρι το τέλος της ζωής του. Οι τελευταίες περί αυτού πληροφορίες είναι αίτησή του για παροχή σύνταξης, την οποία είχε υποβάλει τον Ιούνιο του 1865 (επισυνάπτοντας και τα σχετικά πιστοποιητικά του, που έτσι σώθηκαν στα ελληνικά κρατικά αρχεία), άλλο έγγραφο που λέγει ότι είχε το δικαίωμα να φέρει το αριστείον της 3ης Σεπτεμβρίου, και τέλος άλλο υπηρεσιακό έγγραφο που αποδεικνύει ότι ζούσε στην Αθήνα τουλάχιστον μέχρι τον Ιούνιο του 1871.