Ήρωας του ένοπλου απελευθερωτικού αγώνα του 1955-1959. Γεννήθηκε στο χωριό Λιμνάτης της επαρχίας Λεμεσού το 1925 και σκοτώθηκε κοντά στο χωριό του το βράδυ της 13ης Οκτωβρίου του 1958. Ήταν απόφοιτος του δημοτικού σχολείου του χωριού του, ασκούσε το επάγγελμα του οικοδόμου και είχε αναμειχθεί ενεργά στο συνδικαλιστικό κίνημα. Εντάχθηκε από την αρχή του αγώνα στις τάξεις της ΕΟΚΑ και έδρασε στο χωριό του, ως εκεί υπεύθυνος της οργάνωσης, αλλά και σ' ολόκληρη την γύρω περιοχή. Υπήρξε σύνδεσμος της οργάνωσης, οδηγός ανταρτικών ομάδων και τροφοδότης τους, ενώ στο σπίτι του κατασκεύασε κρησφύγετο για απόκρυψη υλικού της ΕΟΚΑ. Στο σπίτι του κατασκεύαζε επίσης βόμβες.
Περισσότερες από μια φορές είχε επισημανθεί τα βράδια από Άγγλους στρατιώτες κατά τις μετακινήσεις του, κι είχε πυροβοληθεί, όμως κατόρθωνε να διαφεύγει. Δεν είχε όμως αναγνωριστεί αλλά σε μια περίπτωση συνελήφθη ως ύποπτος ύστερα από έρευνες στο σπίτι του, τον Φεβρουάριο του 1957, και κρατήθηκε στη Λεμεσό για 17 μέρες. Ύστερα από σκληρές ανακρίσεις αφέθηκε ελεύθερος. Στη συνέχεια ξανάρχισε τη δραστηριότητά του, πήρε δε μέρος και σε ενέδρα στην περιοχή Άλασσας εναντίον αγγλικής στρατιωτικής αυτοκινητοπομπής.
Το βράδυ του θανάτου του οδηγούσε τον τομεάρχη της περιοχής Σταύρο Σταύρου από το χωριό Λιμνάτης στο χωριό Λάνια για αποστολή της οργάνωσης, οπότε οι δυο έπεσαν σε ενέδρα Βρετανών στρατιωτών. Κατά την ανταλλαγή πυροβολισμών ο Δημήτρης Χαραλάμπους, που προπορευόταν, σκοτώθηκε. Ο τομεάρχης κατόρθωσε να διαφύγει.
Ο Δημήτρης Χαραλάμπους κηδεύτηκε στο χωριό του, με τιμές ήρωα. Ήταν νυμφευμένος κι είχε δυο μικρά παιδιά.