Αίνος Κύπριος
Αρχαίος ελληνικός όρος ο οποίος δήλωνε ό,τι ονομάζουμε στη νεότερη λαογραφία παραινετικό ή διδακτικό μύθο. Ισοδύναμοι ήταν και οι όροι λόγος και μύθος. Κατά τον Διογενιανό (2ος αι. μ.Χ.) ο λόγος ή αίνος είναι τρόπος (=είδος) της αλληγορίας, όπως και η παροιμία, και τον ορίζει ως εξής (Περί Παροιμιών CPG. Ι. p. 178 = ΑΚΕΠ III Α. 99): «Αίνος είναι μια διήγηση μεταπλασμένη μυθικά και αναφέρεται από τα άλογα ζώα ή τα φυτά στους ανθρώπους για παραίνεση».
Στην αρχαιότητα αναφέρονται κιλίκιοι, φρυγικοί, συβαριτικοί, καρικοί, κύπριοι και άλλοι αίνοι. Οι ονομασίες αυτές αποδίδονταν στους μύθους ανάλογα με τον τόπο ή την χώρα στην οποία επιχωρίαζαν. Ο Θέων (1ος/2ος αι. μ.Χ.) αναφέρει ότι οι μύθοι δεν είχαν μεταξύ τους καμιά διαφορά εκτός από την εθνική ονομασία που αποδινόταν σ' αυτούς από την εισαγωγική πρόταση˙ π.Χ. ο Αίσωπος είπε, ή Λίβυος ή Συβαρίτης ή Κυπρία γυναίκα κλπ (Περί Παροιμιών CPG. I. p. m = AKEΠ ΙΙΙ A. 99).
Κύπριος αίνος: Ο Διογενιανός δίνει τον εξής ορισμό: «Ο δε κυπριακός (αίνος) ονομάζεται έτσι, γιατί, τον λένε οι Κύπριοι σαν επιχώριο (Περί Παροιμιών CPG Ι p. 180, βλ. κ. ΑΚΕΠ. III α' 99.1). Ο ίδιος ορισμός αναφέρεται και αλλού (PS1 11.1221.13 κ.ε. βλ.κ.ΑΚΕΠ. III α ', 99 Ια): «ὁ δέ Κύπριος λεγόμενος αἷνος ὂνομα τοιοῦτον ἢνεγκεν ...διά τό παρά Κυπρίοις ἐπιχώριος λέγεσθαι».
Κάποιος ανώνυμος αποδίδει τη δημιουργία των παραινετικών μύθων σε Κίλικες και Κυπρίους εμπόρους [Ανων. Προλεγόμενα. Ι. Εξήγησις του μύθου (Rhet. gr. II p. 12 Walz) βλ. κ. ΑΚΕΠ III α', 99. 3α]. Κατά τη γνώμη του, «Κίλικες και Κύπριοι έμποροι περνώντας από άγνωστους τόπους έπλασαν τους μύθους από τα άλογα ζώα σαν να είχαν δει σε μερικούς ξένους τόπους ζώα με παράξενη μορφή».
Πηγή
Μεγάλη Κυπριακή Εγκυκλοπαίδεια