Εκπαιδευτικός με σημαντική συμβολή στην εκπαίδευση και στην πνευματική ζωή της Αμμοχώστου. Γεννήθηκε στη Σμύρνη το 1877 και πέθανε στην Αμμόχωστο στις 14 Μαρτίου 1928. Φοίτησε σε σχολεία της Σμύρνης κι αποφοίτησε από τη Φιλοσοφική Σχολή ως διδάκτωρ του Πανεπιστημίου Αθηνών. Στη συνέχεια εργάστηκε ως καθηγητής, σε σχολές της Σμύρνης, της Κωνσταντινουπόλεως, του Άργους κ.α. Το 1924 του προσφέρθηκε η διεύθυνση του Γυμνασίου Αμμοχώστου και στη θέση αυτή παρέμεινε για 4 χρόνια.
Η επιλογή
Η επιλογή του Χαμουδοπούλου έγινε ύστερα από σύσταση του επίσης Σμυρναίου φιλολόγου Ιωάννη Συκουτρή, που την προηγούμενη χρονιά εργαζόταν στο Ιεροδιδασκαλείο Λάρνακας, προς την Εφορεία Σχολείων Αμμοχώστου. Στην πρόταση του περιγράφει τον Χαμουδόπουλο «Ως αρίστου, εκ Σμύρνης ανδρός εξόχου και μεγαλειώδους αίγλης και απεράντου μορφώσεως και αγνότητος ψυχής». Ο Θεοδόσης Νικολάου τον χαρακτηρίζει ως «σημαντική πνευματική φυσιογνωμία του Ελληνισμού. Άριστος διδάσκαλος, παιδαγωγός και επιστήμονας, γνώστης της ελληνικής και ευρωπαϊκής φιλολογίας, ευφραδής ρήτορας και ομιλητής,…και ένας εξαίρετος ποιητής». Οι Χαμουδόπουλοι ήταν μια από τις πιο σημαντικές οικογένειες της Σμύρνης με πολύπλευρη προσφορά στον μικρασιατικό και τον άλλο Ελληνισμό. Ο Δημήτριος Χαμουδόπουλος είχε ενεργό παρουσία στα γράμματα της Σμύρνης και της Κωνσταντινούπολης και θεωρείτο κορυφαίος εκπαιδευτικός και φιλόλογος με προοδευτικές αντιλήψεις. Περιοδικά της Σμύρνης και της Κωνσταντινούπολης ήδη από τις αρχές του 20ου αι. φιλοξενούν ποιήματα, άρθρα και μελέτες του. Με αυτές τις περγαμηνές ο Χαμουδόπουλος ανέλαβε την ηγεσία του Ελληνικού Γυμνασίου της πόλης. Χάραξε τις κατευθυντήριες γραμμές και έθεσε τις βάσεις για τη μελλοντική επιτυχή πορεία του Γυμνασίου.
Κυπριακά χρονικά
Η σύντομη παραμονή του στην Αμμόχωστο σημάδεψε την πνευματική ζωή της πόλης, αφού ανέπτυξε αξιόλογη πνευματική δραστηριότητα. Με τις συνεχείς παραδόσεις του στην τάξη, ως καθηγητής, με τις συχνές αξιόλογες διαλέξεις του στην πόλη, με τις μελέτες που δημοσίευσε, με τις μεταφράσεις ξένων ποιητών και με δική του ποίηση, συνέβαλε τα μέγιστα στην προώθηση της πολιτιστικής ζωής. Συνεργάστηκε με το λογοτεχνικό περιοδικό Κυπριακά Χρονικά και με άλλα έντυπα, τόσο της Κύπρου όσο και της Ελλάδας.
Επί δικής του διευθύνσεως τελείωσε και λειτούργησε το λαμπρό οικοδόμημα του Ελληνικού Γυμνασίου Αμμοχώστου.
Αμέσως μετά τον θάνατό του εξεδόθη στην Αμμόχωστο (1928) μια ποιητική του συλλογή με τίτλο Λησμονημένοι Σκοποί. Εν ζωή δημοσιεύθηκε ένα βιβλίο του για την ελληνική ιστορία. Σ' αυτήν, εκτός από δικά του ποιήματα, περιλαμβάνονται και μεταφράσεις από τον ίδιο ξένων ποιημάτων.
Πηγές: