Αϊβαλιώτης Χάρης Βάσου
Αξιόλογος σύγχρονος Κύπριος αθλητής, βαλκανιονίκης, κάτοχος παγκυπρίων και πανελληνίων επιδόσεων στους δρόμους ταχύτητας των 100 και 200 μέτρων. Γεννήθηκε στη Λεμεσό στις 11 Ιουλίου 1936.
Ασχολήθηκε με τα αθλήματα της πυγμαχίας, της άρσης βαρών, καθώς και με το ποδόσφαιρο, ως μέλος της ΑΕΛ. Με τον κλασσικό αθλητισμό ασχολήθηκε κάπως αργά, αφού επιδόθηκε σ' αυτόν σε ηλικία 28 χρόνων. Ωστόσο αναδείχθηκε μεγάλος αθλητής των δρόμων 100 και 200 μέτρων.
Υπήρξε κάτοχος της παγκύπριας και πανελλήνιας επίδοσης στα 100 μέτρα με χρόνο 10" 4, που πέτυχε στις 29 Σεπτεμβρίου 1967 κατά τους Βαλκανικούς αγώνες στην Κωνσταντινούπολη. Στις 15 Οκτωβρίου 1967, στην Προολυμπιάδα του Μέξικο Σίτυ ο χρόνος του στα 100 μέτρα με ηλεκτρονικό χρονόμετρο ήταν 10'' 43.
Υπήρξε επίσης κάτοχος της παγκύπριας και πανελλήνιας επίδοσης στα 200 μέτρα με χρόνο 21" 2 που πέτυχε στις 17 Οκτωβρίου 1967 και πάλι στο Μέξικο Σίτυ, ενώ τον ίδιο χρόνο πέτυχε και στους Πανελλήνιους αγώνες του 1968 στη Θεσσαλονίκη. Στο Μέξικο Σίτυ κατετάγη έκτος.
Διεθνείς αθλητικές επιτυχίες του είναι η κατάκτηση της πρώτης θέσης στα 100 μέτρα στους Βαλκανικούς αγώνες της Κωνσταντινούπολης, η κατάκτηση της πρώτης θέσης, πάλι στα 100 μέτρα, με χρόνο 10" 6, στους Μεσογειακούς αγώνες που έγιναν στην Τύνιδα στα 1967 κ.α.
(Βίντεο Ψηφιακός Ηρόδοτος-Αρχείο ΡΙΚ)
Ο Χάρης Αϊβαλιώτης ανήκει στην αθλητική δύναμη του Γυμναστικού Συλλόγου «Ολύμπια» (ΓΣΟ), ενώ σε πολλούς διεθνείς αγώνες πήρε μέρος ως μέλος της εθνικής ομάδας της Ελλάδος.
Στη ζωή του, μετά το τέλος της καριέρας του, ασχολήθηκε με τις σπουδές του και στη συνέχεια εργάστηκε, με έδρα την Κύπρο, ως φυσικοθεραπευτής, με ιδιαίτερη επιτυχία. Είναι πατέρας δύο παιδιών. Το χόμπι του ήταν πασίγνωστο σε όλους, είχε συλλογή από καναρίνια που μάλιστα μετείχαν σε διαγωνισμούς για το καλύτερο κελάηδημα.
Το 1968 ενόψει των Ολυμπιακών Αγώνων στην Πόλη του Μεξικού ο Χάρης Αιβαλιώτης επιλέγηκε από την Ελληνική Ολυμπιακή Επιτροπή ως πρώτος λαμπαδηδρόμος και παρέλαβε τη δάδα με την φλόγα από την Πρωθιέρεια της αφής Μαρία Μοσχολιού.
Για την αφή της Ολυμπιακής Φλόγας δεν θυμάται πια και πολλά πράγματα, όπως λέει:
«Πέρασαν τα χρόνια δυστυχώς. Για να είμαι ειλικρινής, δεν θυμάμαι πώς έγινε η επιλογή μου. Πήγαμε στην αρχαία Ολυμπία με αεροπλάνο και κάναμε πολλές πρόβες. Η στιγμή που παρέλαβα τη δάδα από τα χέρια της πρωθιέρειας θα μου μείνει για πάντα αξέχαστη, ήταν μεγάλη τιμή για μένα αναμφίβολα».