Γάλλος πρόξενος στην Κύπρο, στη Λάρνακα, επί Τουρκοκρατίας (από το 1840 μέχρι το 1845). Κατά τη διάρκεια της υπηρεσίας του παρακολούθησε με κριτικό πνεύμα τις προσπάθειες δύο κυβερνητών της Κύπρου, του Ταλάτ* (1841) και του Εντέμ* (1843-45 και 1851-53) να εισαγάγουν κάποιες βελτιώσεις στις οικονομικές και κοινωνικές συνθήκες του νησιού που αποτύγχαναν εξαιτίας των χρόνιων αδυναμιών του οθωμανικού διοικητικού συστήματος (καταχρήσεις, αυθαιρεσίες, ανικανότητα αξιωματούχων της διοίκησης και συχνές αλλαγές -ακόμη και κάθε έξι μήνες- των κυβερνητών του νησιού), καθώς επίσης και τις αντιδράσεις όσων ευνοούνταν από την κατάσταση που επικρατούσε. Αυτοί οι τελευταίοι ήσαν οι πρόκριτοι, Τούρκοι και Έλληνες. Όπως έγραψε ο Fourcade σε μια επιστολή του στις 31.3.1845: «οἱ πρόκριτοι τοῦρκοι καί ἕλληνες συνηθισμένοι νά θεωρῶσι τόν τόπον ὡς μεταλλεῖον πρός ἐκμετάλλευσιν διά τό προσωπικόν τους συμφέρον, καί ἐνδιαφερόμενοι ἐλάχιστα διά τό γενικόν συμφέρον ἐν ἀντιθέσει πρός τό ἰδικόν τους, ἐπιτυγχάνουν εὐκόλως νά παραλύωσι τάς καλητέρας τῶν διαθέσεων ἑκάστου νέου κυβερνήτου ἀπό τάς πρώτας ἡμέρας τοῦ ἐρχομοῦ του καί μηχανῶνται τό πᾶν διά νά ἀνακληθῇ οὗτος εὐθύς ὡς ἱκανοποιητική γνῶσις προσώπων καί πραγμάτων καθίσταται δυνατή νά περιστείλῃ τάς καταχρήσεις των καί νά ἐπιτύχῃ μεταρρυθμίσεις» (Κυπριακά Χρονικά, τόμ. Θ', 1933, σ. 99).