Φλώρος
Carduelis chloris. Οικογένεια: Fringillidae. Ενδημικό πουλί της Κύπρου, ένα από τα ωραιότερα της οικογένειάς του, με πολύ μελωδική φωνή, ένα συνεχές σφύριγμα που ακούγεται σχεδόν όλες τις εποχές του χρόνου.
Το χρώμα του αρσενικού είναι πράσινο προς το λαδί, αλλά με λίγα κίτρινα φτερά στα άκρα των φτερούγων και στην ουρά που καταλήγει σε πλατιά μαύρη ταινία. Το χοντρό ράμφος του, όπως και οι κνήμες και τα πόδια, έχουν ανοικτό γκριζοκαφέ χρώμα. Το θηλυκό είναι παρόμοιο με το αρσενικό, αλλά με πιο αδύνατους χρωματισμούς. Το μέγεθός του φθάνει τα 15 εκατοστόμετρα. Φωλιάζει σε δέντρα, σε ύψος μέχρι και 6 μέτρα. Γεννά 4-6 αυγά. Είναι πουλί σποροφάγο κι αρέσκεται να βγάζει τους σπόρους από τα κεφάλια των αγκαθιών, όπως της τρισατζ’ίδας, του πουμπουρόκαυλου κ.α.
Είναι το φλώριν των Νεοελλήνων, του οποίου η ονομασία προέρχεται από την ονομασία που του έδιναν οι αρχαίοι Έλληνες. Είναι η χλωρίς των αρχαίων Ελλήνων, της οποίας ωραία περιγραφή δίνει ο Αιλιανός.
Λόγω της ωραίας του φωνής και του λαμπερού του χρώματος, ο φλώρος εγκλωβίζεται, όπως και το ζαρτίλιν* και άλλα πουλιά της οικογένειας των Ακανθιλιδών. Μπορεί επίσης να ζευγαρωθεί με καναρίνια, όμως τα πουλιά που προέρχονται από ένα τέτοιο ζευγάρωμα -αν και πολύ μελωδικά- είναι στείρα και δεν αναπαράγονται.
Στην Κύπρο ο φλώρος ήταν, μέχρι περίπου τα μέσα του 20ού αιώνα, μόνο επισκέπτης. Ήταν, δηλαδή, πουλί αποδημητικό που ερχόταν στο νησί για τον χειμώνα, σε μικρούς σχετικά αριθμούς. Στη συνέχεια, ωστόσο, παρέμεινε μόνιμα στην Κύπρο, φωλιάζοντας στους πρόποδες των βουνών, όμως σταδιακά ο πληθυσμός του πολλαπλασιάστηκε και σήμερα απαντάται και στα βουνά και στις πεδιάδες μέχρι τα παράλια, καθώς και στις κατοικημένες περιοχές.
Είναι πουλί προστατευόμενο και το κυνήγι του απαγορεύεται.