Σελίβας Γεώργιος και Ιωάννης
Δύο στρατιωτικοί του 16ου αιώνα, που το 1570-71 πολέμησαν στην Κύπρο εναντίον των Οθωμανών εισβολέων, ενταγμένοι στον στρατό των Βενετών.
Ο λοχαγός Άντζελο Γκάττο, που πολέμησε κατά των Οθωμανών στην Αμμόχωστο το 1570-71 και που έγραψε λίγο αργότερα μία «Διήγησιν» του πολέμου εκείνου, μνημονεύει μεταξύ των υπερασπιστών της Αμμοχώστου και τους Γεώργιον και Ιωάννην Σελίβαν.
Και οι δύο ήταν λοχαγοί. Δεν αναφέρεται η μεταξύ τους συγγένεια, πιθανότατα όμως θα ήταν αδελφοί. Ο Άντζελο Γκάττο τους απαριθμεί μεταξύ των «Αλβανών» αξιωματικών που πολέμησαν στην Αμμόχωστο. Όμως αυτοί οι «Αλβανοί» ήταν Έλληνες της Βορείου Ηπείρου που υπηρετούσαν τότε στον στρατό των Βενετών, όπως μαρτυρούν τα ελληνικά τους ονόματα (όπως Ιωάννης Ρονδάκχης, Μανώλης Σπηλιώτης, Νικόλαος Βελάμης, Θωμάς Βλέσσας, Γεώργιος Χίλμης, Ιωάννης Λυκούνσης κλπ.).
Τουλάχιστον ο Γεώργιος Σελίβας φαίνεται ότι υπηρετούσε στην Κύπρο αρκετό καιρό πριν από την εκδήλωση της επίθεσης των Οθωμανών. Ο Άντζελο Γκάττο αναφέρει ότι ο Γεώργιος Σελίβας ευρισκόταν στην Αμμόχωστο, ως ένας των αρχηγών του «αλβανικού» ιππικού, μήνες πριν από την εισβολή (που άρχισε στις αρχές Ιουλίου του 1570). Δεν αναφέρεται από πότε βρισκόταν στην Αμμόχωστο ο Ιωάννης Σελίβας, το πιθανότερο όμως είναι να ευρισκόταν και αυτός εκεί πριν από την έναρξη του πολέμου.
Κατά τη διάρκεια, πάντως, των αλλεπαλλήλων γενικών εφόδων των Τούρκων κατά της Αμμοχώστου, τον Ιούνιο και τον Ιούλιο του 1571, που ήταν και οι περισσότερο αιματηρές και ιδιαίτερα σκληρές, ο Ιωάννης Σελίβας απαντάται να ήταν ένας των υπερασπιστών του λεγομένου Πύργου της Οπλαποθήκης. Ήταν το οχυρό στο νοτιοανατολικό άκρο της Αμμοχώστου, του οποίου η μία πλευρά δέσποζε του νοτίου τμήματος του λιμανιού της πόλης. Το οχυρό αυτό ήταν μεταξύ εκείνων που δέχθηκαν το μεγαλύτερο βάρος των τουρκικών επιθέσεων και τον σφοδρότερο κανονιοβολισμό.
Ο Γεώργιος Σελίβας (που το οικογενειακό επίθετο αναφέρεται και ως Σκλήβας) φαίνεται ότι στην Κύπρο υπηρετούσε τουλάχιστον από το 1560, ως επικεφαλής ίλης ελαφρού ιππικού, με βάση του την περιοχή του χωριού Ακανθού. Στην Κύπρο είχε φέρει και την οικογένειά του, αποτελούμενη από τη σύζυγό του, δύο γιους και μία κόρη. Με την έναρξη της τουρκικής εισβολής το καλοκαίρι του 1570, ο Γεώργιος Σελίβας κατέφυγε μαζί με τους ιππείς και την οικογένειά του στην Αμμόχωστο, όπου αγωνίστηκε και έπεσε μαχόμενος. Η οικογένειά του αιχμαλωτίστηκε.
Η οικογένεια Σελίβα: Στα αρχεία της Βενετίας σώθηκε επιστολή της κόρης του Γεωργίου Σελίβα προς τις βενετικές αρχές. Η κόρη αυτή, ονόματι Βαλσαμίνα, αφού συνελήφθη αιχμάλωτη με την πτώση της Αμμοχώστου τον Αύγουστο του 1571, κατόρθωσε να ελευθερωθεί 4 χρόνια αργότερα. Κατέφυγε τότε στη Βενετία, όπου και απευθύνθηκε με επιστολή της στο δόγη, ζητώντας βοήθεια. Αναφέρει ότι στην πολιορκημένη Αμμόχωστο, εκτός από τον πατέρα της, αγωνίστηκαν και έπεσαν επίσης μαχόμενοι οι δύο αδελφοί της, Ιωάννης και Μαρτίνος. Μαζί με την ίδια είχαν αιχμαλωτιστεί και μεταφερθεί στην Κωνσταντινούπολη ο σύζυγος της Βαλσαμίνας Ιωάννης και οι δύο κόρες της. Οι δύο της κόρες, που ονομάζονταν Φιορέντζα και Βιένα, ελευθερώθηκαν μαζί με την ίδια και κατόρθωσαν και οι τρεις γυναίκες να φθάσουν στη Βενετία, χωρίς καθόλου χρήματα, δυστυχούσες και λιμοκτονούσες. Στην επιστολή-έκκλησή της προς τον δόγη η Βαλσαμίνα σημειώνει ότι και μερικοί πρόγονοί της είχαν υπηρετήσει σε στρατιωτικά σώματα της Βενετίας και είχαν πάρει μέρος σε διάφορους πολέμους. Συνεπώς η οικογένεια Σελίβα ήταν παραδοσιακή οικογένεια στρατιωτικών.
Στην αυτή επιστολή της η Βαλσαμίνα Σελίβα αναφέρει ότι η οικογένειά της κατείχε αξιόλογη κτηματική περιουσία στην Κύπρο που είχε βέβαια απωλεσθεί μετά την τουρκική κατάκτηση του νησιού. Εκλιπαρούσε για οικονομική ενίσχυση ώστε να κατορθώσει, μαζί με τις κόρες της, να επιβιώσει, αλλά και να καταβάλει τα απαραίτητα λύτρα για απελευθέρωση του συζύγου της.
Οι βενετικές αρχές ανταποκρίθηκαν στην επιστολή-αίτηση της Βαλσαμίνας Σελίβα και αφού με απόφασή τους αναγνώριζαν τη γενναιότητα των δικών της που αγωνίστηκαν και έπεσαν στην Αμμόχωστο, της προσέφεραν χρηματική ενίσχυση.
Τόσο ο Γεώργιος Σελίβας όσο και ο Ιωάννης Σελίβας έπεσαν μαχόμενοι επί των τειχών της Αμμοχώστου.