Σιερινάριν
Ή μήπως Σ'ιερωνάριν, από τη λέξη αχυρώνας;
Μεσαιωνικός οικισμός της Κύπρου, που δεν υφίσταται σήμερα. Την ύπαρξή του γνωρίζουμε από μεσαιωνικές πηγές και παλαιούς χάρτες. Στον χάρτη του Abr. Ortelius, του 1573, ο οικισμός ευρίσκεται σημειωμένος ως Chietinari, στα βορειοδυτικά της Λευκωσίας, κοντά στον οικισμό Ara (περίπου σημερινό Κιόνελι), μεταξύ δε αυτού και του χωριού Κουτεμένος.
Σε παλαιό χειρόγραφο, της περιόδου της Βενετοκρατίας, αναφέρεται ως Chientinari κι αριθμείται μεταξύ των χωριών της Λευκωσίας. Σε άλλο σύγχρονο χειρόγραφο, περιλαμβάνεται μεταξύ των χωριών της επαρχίας Λαπήθου.
Ο ντε Μας Λατρί γράφει ότι το 1286 ο βασιλιάς της Κύπρου Ερρίκος Β' όρισε προσόδους για τη μνήμη του θείου του Βαλδουίνου Οβελίνου, με εντολή πως: εάν δεν αρκούσαν, να προσετίθεντο και τα εισοδήματα του βασιλικού φέουδου Arasi-Chientinari, κοντά στη Λευκωσία.
Συνεπώς οι δυο οικισμοί, Αρά και Σιερινάριν, αποτελούσαν ενιαίο βασιλικό φέουδο.
Ο οικισμός αυτός φαίνεται ότι διαλύθηκε κατά την περίοδο της Τουρκοκρατίας.