Εκπαιδευτικός, λόγιος και συγγραφέας, που διετέλεσε και υπουργός Παιδείας. Γεννήθηκε στη Λευκωσία το 1903 και πέθανε το 1976. Πατέρας του ήταν ο Σπυρίδων Σπυριδάκις. Αποφοίτησε από το Παγκύπριο Γυμνάσιο το 1919 και στη συνέχεια σπούδασε φιλολογία στο Πανεπιστήμιο Αθηνών (1919-1923). Επέστρεψε στην Κύπρο το 1923, οπότε διορίστηκε καθηγητής στο Παγκύπριο Γυμνάσιο, υπηρετώντας στη θέση αυτή μέχρι το 1931. Με υποτροφία της Αρχιεπισκοπής σπούδασε, κατά το διάστημα 1931-1934, αρχαία ιστορία και κλασσική φιλολογία και φιλοσοφία στο Πανεπιστήμιο του Βερολίνου. Αναγορεύθηκε διδάκτωρ από το ίδιο Πανεπιστήμιο (1934).
Βλέπε λήμμα: Παγκύπριο Γυμνάσιο
Επιστρέφοντας στην Κύπρο διορίστηκε ξανά στο Παγκύπριο Γυμνάσιο όπου υπηρέτησε ως καθηγητής (1934-1935), υποδιευθυντής (1935-1936) και γυμνασιάρχης για πολλά χρόνια (1936-1960). Ταυτόχρονα υπηρέτησε κι ως μέλος του Εθναρχικού Συμβουλίου και του Γραφείου Εθναρχίας Κύπρου (1948-1960). Επίσης, μέλος της Επιτροπής Αποκαταστάσεως Ελλήνων Προσφύγων εις Κύπρον, κατά τη διάρκεια του δευτέρου Παγκοσμίου πολέμου. Το 1954 διορίστηκε από την ελληνική κυβέρνηση ως αναπληρωτής (για την Κύπρο) του γενικού επιθεωρητή σχολών αλλοδαπής του ελληνικού υπουργείου Παιδείας, όμως ο διορισμός του ανακλήθηκε σύντομα λόγω αντιδράσεως των Βρετανών.
Βλέπε: Ψηφιακός Ηρόδοτος- Αρχείο ΡΙΚ
Κατά τη μεταβατική περίοδο 1959-1960 διορίστηκε πρόεδρος του Ελληνικού Εκπαιδευτικού Συμβουλίου και στη συνέχεια (1960-1965) πρόεδρος της Ελληνικής Κοινοτικής Συνελεύσεως. Με την ίδρυση του υπουργείου Παιδείας, το 1965, διορίστηκε υπουργός Παιδείας, αξίωμα το οποίο διατήρησε μέχρι το 1970. Ο Πρόεδρος Μακάριος για να τον τιμήσει για τις υπηρεσίες του απένειμε το χρυσό μετάλλιο του Αποστόλου Βαρνάβα της Εκκλησίας της Κύπρου, 21 Μαΐου 1972.
Βλέπε λήμμα: Κοινοτικές συνελεύσεις
Παράλληλα προς το πολύχρονο εκπαιδευτικό του έργο, καθώς και την προσφορά του προς την Εθναρχία, ο Κωνσταντίνος Σπυριδάκις υπήρξε εκ των ιδρυτών και πρόεδρος (1936-1976) της Εταιρείας Κυπριακών Σπουδών. Επίσης, εκ των ιδρυτών και πρόεδρος (1947-1976) του Ελληνικού Πνευματικού Ομίλου Κύπρου (ΕΠΟΚ), εκ των ιδρυτών και πρόεδρος (1962-1974) του Συνδέσμου Ελλήνων Φιλολόγων Κύπρου «Στασίνος», πρόεδρος της ΟΕΛΜΕΚ (Οργάνωσις Ελλήνων Λειτουργών Μέσης Εκπαιδεύσεως Κύπρου) μεταξύ 1953 και 1959, και επίτιμος πρόεδρος της Εθνικής Εταιρείας Ελλήνων Λογοτεχνών Κύπρου και του Ομίλου Παιδαγωγικών Ερευνών Κύπρου. Τέλος, ιδρυτής του Κέντρου Επιστημονικών Ερευνών Κύπρου (1962).
Το πνευματικό του έργο είναι ιστορικού, φιλολογικού και εκπαιδευτικού περιεχομένου. Ασχολήθηκε ιδιαίτερα με την ιστορία της αρχαίας Κύπρου. Άρθρα και μελέτες του ευρίσκονται δημοσιευμένες στα ετήσια δελτία της Εταιρείας Κυπριακών Σπουδών και σε διάφορα άλλα έντυπα. Σε βιβλία εξέδωσε άρθρα και λόγους του, καθώς και τα ακόλουθα έργα του:
Μετά τον θάνατο του Σπυριδάκι, και με εκδοτική φροντίδα της Ακαδημίας Αθηνών, εξεδόθη στην Αθήνα το 1986 ένα ιδιαίτερα αξιόλογο όσο κι ογκώδες έργο του, η Ἱστορία τῆς Ἀρχαίας Κύπρου.
Ο Κωνσταντίνος Σπυριδάκις δέχθηκε πολλές τιμητικές διακρίσεις: Μεγαλόσταυρος του Τάγματος του Φοίνικος (Ελλάδα), Χρυσό και Αργυρό μετάλλιο Πατριαρχείου Ιεροσολύμων, Χρυσό μετάλλιο Γκαίτε (Μόναχο), Αργυρό μετάλλιο Παντείου Σχολής, Χρυσό μετάλλιο Αποστόλου Βαρνάβα (Εκκλησία Κύπρου). Επίσης, αντεπιστέλλων εταίρος Ακαδημίας Αθηνών, Ιονίου Ακαδημίας, Φιλολογικού Συλλόγου «Παρνασσός». Επίτιμος διδάκτωρ Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης. Επίτιμο μέλος Επιστημονικής Εταιρείας Αθηνών, Εταιρείας Μακεδονικών Σπουδών, Ελληνικής Λαογραφικής Εταιρείας κ.α. οργανώσεων.
Πηγή
Μεγάλη Κυπριακή Εγκυκλοπαίδεια