Καλόκαιρος
Διοικητής/ κυβερνήτης της Κύπρου κατά το 332/3 μ.Χ., διορισμένος στο αξίωμα αυτό από τον αυτοκράτορα Κωνσταντίνο τον Μεγάλο (306 - 337 μ.Χ.). Αρκετοί παλαιότεροι μελετητές τον θεωρούν δούκα.
Ο Καλόκαιρος εστάλη στην Κύπρο αμέσως μετά τους καταστροφικούς σεισμούς που είχαν πλήξει το νησί το 332/3 μ.Χ., ύστερα από υπόδειξη της μητέρας του Μεγάλου Κωνσταντίνου, της αγίας Ελένης, και με εντολή να εργαστεί για την οικονομική ανασυγκρότηση και ανόρθωσή του. Ο Καλόκαιρος, όπως αναφέρεται στις πηγές, ήταν αρχικαμηλοκόμος του αυτοκράτορα προτού διοριστεί στο αξίωμα του κυβερνήτη της Κύπρου. Φαίνεται πως αρχικά εργάστηκε πράγματι για την ανοικοδόμηση του νησιού και την ανάκαμψή του μετά τις μεγάλες σεισμικές καταστροφές. Όμως πολύ σύντομα αποστάτησε, θεωρώντας ότι η θέση στην οποία είχε διοριστεί από τον αυτοκράτορα, του παρείχε άλλες — και μεγαλύτερες — ευκαιρίες, ανακήρυξε δε τον εαυτό του ως ανεξάρτητο ηγεμόνα της Κύπρου.
Την ανταρσία του δούκα Καλόκαιρου αντιμετώπισε άμεσα και δυναμικά ο διοικητής της Εώας (=Ανατολής) Δαλμάτιος καίσαρ, ανεψιός του Μεγάλου Κωνσταντίνου. Αφού έσπευσε με στρατό κατά του αποστάτη Καλόκαιρου, ο Δαλμάτιος κατέστειλε εύκολα το κίνημα στην Κύπρο. Ο κυβερνήτης του νησιού Καλόκαιρος κατόρθωσε να διαφύγει, αλλά κυνηγήθηκε από τον Δαλμάτιο και συνελήφθη τελικά στην Ταρσό της Κιλικίας. Όπως αναφέρεται, η τιμωρία του Καλόκαιρου ήταν σκληρή. Ο Δαλμάτιος τον καταδίκασε σε θάνατο και τον εκτέλεσε είτε θανατώνοντάς τον στην πυρά είτε, κατ' άλλες πηγές, σταυρώνοντάς τον.
Ο Καλόκαιρος θεωρείται ως ο πρώτος Βυζαντινός διοικητής της Κύπρου κι ως έδρα του αναφέρεται η Αμαθούς. Φαίνεται ότι είχε προσπαθήσει να εκμεταλλευθεί με τη στάση του τη μεγάλη αλλαγή που είχε συμβεί το 330 μ.Χ., δηλαδή τον διαχωρισμό της αχανούς Ρωμαϊκής αυτοκρατορίας σε δυτικό κράτος και σε ανατολικό (=Βυζαντινό) κράτος στο οποίο υπήχθη και η Κύπρος.
Η παράδοση συνδέει τον Καλόκαιρο και με τη γνωστή ιστορία της εκτροφής γάτων στο μοναστήρι του Αγίου Νικολάου των Γάτων στο Ακρωτήρι, για καταπολέμηση φαρμακερών ερπετών τα οποία είχαν επικίνδυνα πολλαπλασιαστεί τότε στην Κύπρο (βλέπε λήμμα γάτες Αγίου Νικολάου).