Εμμανουήλ Φιλιμπέρτος
Δούκας της Σαβοΐας. Στα 1563-1564 ο μεγάλος βεζύρης της Τουρκίας Μεχμέτ Σόκολλη μέσω του Έλληνα (Χιώτη) πράκτορα της Πορτογαλίας Νικολάου Πετροκόκκινου προσπάθησε να διεγείρει την φιλοδοξία του Εμμανουήλ γι’ αναβίωση των απαιτήσεων της δυναστείας του επί της Κύπρου, που ανάγονταν στους δεσμούς της βασιλικής οικογένειας των Λουζινιανών με την δική του (γάμος της Καρλόττας με τον Λουδοβίκο πρίγκιπα της Σαβοΐας στα 1458/9 και σχετική διαθήκη της Καρλόττας). Ωστόσο ο δούκας, αρχικά διστακτικός, τελικά απέρριψε τις τουρκικές προτάσεις για συμμαχία και δεν έστειλε πρέσβη στην Πόλη, είτε φοβούμενος ότι η απόσταση της Κύπρου από την Σαβοΐα, αν τυχόν κατόρθωνε να την αποσπάσει από τους Βενετούς, θα ήταν δυσμενής παράγων στη διατήρησή της, είτε μη εμπιστευόμενος ότι οι Τούρκοι θα τον βοηθούσαν να την καταλάβει από τους Βενετούς αντί να την καταλάβουν οι ίδιοι. Τον Πετροκόκκινο στην ουσία δασκάλευε στέλλοντας μηνύματα εκ μέρους του σουλτάνου (Σουλεϊμάν του Μεγαλοπρεπούς) προς τον Εμμανουήλ, ο Εβραίος σύμβουλος του σουλτάνου και του γιου του Σελίμ Β΄, Ιωσήφ Μικέζ Νάσι. Ο Εμμανουήλ Φιλιμπέρτος προτίμησε να θυσιάσει τις διεκδικήσεις του χάριν της Χριστιανοσύνης, και ειδοποίησε σχετικά την Βενετία, τον πάπα και τον βασιλιά της Ισπανίας. Ως το 1565 ο Μικέζ δεν έπαψε να τον υποκινεί βεβαιώνοντάς τον για την «καλή θέληση όλων των πασάδων» έναντι του.
Οι Βενετοί και προηγουμένως (1558 κ.ε.) ήταν βέβαιοι ότι ο Εμμανουήλ ουδέποτε ανέφερε την Κύπρο στις ομιλίες του, και όταν του το ανέφεραν επίσημοι ρήτορες, άλλαζε δωμάτιο να μην ακούει, αν και μεταξύ των υπηκόων του το θέμα της Κύπρου συζητείτο στα 1561 κ.ε. Στα 1566 ένας παρατηρητής γράφει ότι, αν και το θέμα της Κύπρου συζητείτο στη Σαβοΐα, στην Αυλή κανένας δεν το ανέφερε ποτέ. Όμοια και στα 1564 και 1570, οπότε η Βενετία βεβαιώθηκε και από τις πληροφορίες που της παρείχε ο Εμμανουήλ για την πρόθεση των Τούρκων να καταλάβουν το νησί. Η άρνηση του Εμμανουήλ Φιλιμπέρτου να συμμαχήσει με την Πύλη, την οδήγησε στην αποτυχημένη εκστρατεία κατά της Μάλτας. Για να δείξει έμπρακτα την προσήλωση του στα χριστιανικά ιδεώδη της ενιαίας άμυνας εναντίον των Τούρκων ο Εμμανουήλ πρόσφερε στη Βενετία βοήθεια, επιτρέποντας στον Βερονέζο κόμη Βιντσιγκουέρρα ντα Σ. Μπονιφάτσιο, που βρισκόταν στην υπηρεσία του, να αναλάβει υπηρεσία στη Βενετία, και στον Βενετό κόμητα Φραγκίσκο Μαρτινέγκο ντι Μαλπάργκα να στρατολογήσει 1.000 - 2.000 πεζούς στρατιώτες στα εδάφη του, συγχρόνως ενθαρρύνοντας τον βασιλιά Φίλιππο Β' της Ισπανίας να στείλει ολόκληρο τον στόλο του να συνενωθεί με τον βενετικό και τον παπικό στον κοινό αγώνα κατά της επικείμενης οθωμανικής επιθέσεως εναντίον της Κύπρου.